چکیده:
شهرستان کنگان (به لهجه محلی: کنگون ) یکی از شهرستان های استان بوشهر در جنوب ایران است . زبان عربی بعد از زبان فارسی رایج ترین زبان ساکنان این شهرستان است .
بسیاری از ساکنان کنگان در دوران جنگ تحمیلی عراق از شهرستان های خرمشهر و آبادان (در استان خوزستان ) به بوشهر مهاجرت کرده و با گذشت چندین سال از مهاجرت این قوم ، هنوز بسیاری از واژگان و ساختارهای صرفی و نحوی عربی قدیم را حفظ کرده اند.
دامنه این پژوهش ، گویشوران جنگ زدة مهاجر از استان خوزستان به بوشهر است .
این پژوهش با رویکردی زبان شناختی، به شناسایی اصول و ویژگیهای گویش عربی ساکنان کنگان و بررسی تغییرات زبانی در زمینه مخارج حروف و دگرگونیهای به دست - آمده میپردازد و ساختار صرفی و نحوی این گویش را بر اساس روشی توصیفی- میدانی تحلیل میکند. یافته ها نشان میدهد که این گویش همانند گویش های دیگر عربی زاییدة زبان عربی فصیح است و بیشتر الفاظ و عبارت های آن در زبان فصیح ریشه دارد و گاهی
دچار ابدال ، قلب ، نحت و دگرگونیهای دیگری میشوند. همچنین از نظر قواعد و ساختارهای آن ، ارتباط عمیق و گستردة این گویش با زبان عربی فصیح و گویش های قدیم عربی به وضوح دیده میشود.
This paper aims to examine the major effects of popular culture of folklore culture in the production process of Iranian dramatic literatureand studying the solutions for localizing the literature. This interdisciplinary study، tries to discuss the effective roll of folklores roll of developing Indigenous patterns of creative writing for the dramatic arts. Hamid Amjad، as one of the Iranian contemporary dramatists، uses various aspects of folk culture in create and representing dramatic world، and his works are proper example for research for studying some factors such as
language and tone، beliefs and customs، behaviors and subjects، and common signs of Iranian folklore culture.
This study is organised with gathering library data and the method of direct expose of dramatic texts، and with analytical method tries to determine the potential of Iranian folklore culture in organizing the ideas and realize them using techniques of playwriting. Findings of this research shows that some of the most important indexes of Iranian folklore culture، like folk tales، folk feasts and folk language was attend in creating dramatic texts by Hamid Amjad. Comparative comparison with some dramatic concepts and elements، like characterizations، subject، creating folk spaces and native language and culture، shows the different aspects of this usage. finally، research shows that using the elements from folklore.
خلاصه ماشینی:
"یافته ها نشان میدهد که این گویش همانند گویش های دیگر عربی زاییدة زبان عربی فصیح است و بیشتر الفاظ و عبارت های آن در زبان فصیح ریشه دارد و گاهی دچار ابدال ، قلب ، نحت و دگرگونیهای دیگری میشوند.
این گویش در قواعد و ساختار، با زبان فصیح و گویش های قدیم عربی ارتباط دارد و بیشتر الفاظ و عبارت های آن ریشه گرفته اززبان عربی فصیح است ؛ به گونه ای که گاهی دچار ابدال ، قلب ، نحت و دیگر تغییر و تحولات زبانی میشود.
این پدیدة زبانی نیز در گویش عربی شهرستان کنگان همانند گویش های قدیم عربی متداول است و نمونه های قلب در آن عبارت اند از: «تصنت »: مقلوب از «تنصت »: گوش دادن .
٤. إلـ : موصولی است که بیشترین کاربرد را در گویش دارد و همانند «إللی» برای عاقل و غیرعاقل به کار میرود، غالبا این نوع موصول بر فعل ها وارد میشود، مانند: - إلگارصته حیه إیخاف من یرت الحبل (مارگزیده از ریسمان سیاه و سفید میترسد).
قسم خوردن در میان مردم شهرستان کنگان همانند عرب های خوزستان به جهت اعتقادات دینی و فرهنگی و اجتماعی متفاوت است و مهم ترین آن ها عبارت اند از: ١.
این گویش همانند گویش های دیگر عربی زاییدة زبان عربی فصیح است و بیشتر الفاظ و عبارت های آن در زبان عربی فصیح ریشه دارند که گاهی دچار ابدال ، قلب و نحت و دگرگونیهای دیگری میشوند."