الهی بودن الفاظ قرآن مقاله

خلاصه ماشینی:

"بنابراین، کاربرد واژه «قرآن» و «قرائت» در مورد آنچه از سوی خداوند به حضرت پیامبر اکرم9 نازل شده است، بر الهی بودن الفاظ «قرآن» دلالت دارد؛ زیرا صرف بیان محتوا «قرائت» نیست، بلکه بازگویی الفاظ و عبارات نیز لازم است تا «قرائت» بر آن صدق کند. (23) این دسته آیات دلالت دارند بر این‌که خداوند قرآن را به شکل الفاظ عربی نازل کرده است؛ زیرا اگر مراد از «عربی»، «زبان عربی» باشد، روشن است که زبان، مربوط به الفاظ بوده و محتوای بدون لفظ به هیچ زبانی نیست؛ و اگر مراد، «فصیح» باشد نیز الهی بودن الفاظ قرآن اثبات می‌گردد؛ زیرا «فصاحت» وصف سخنی است که دارای لفظ باشد و نیز از آیه اخیر استفاده می‌شود که خداوند ابتدا قرآن را به زبان عربی قرار داد سپس نازل نمود. (58) ظهور آیه 2 سوره «بینه» در الهی بودن الفاظ قرآن قوی‌تر است؛ زیرا در این آیه شریفه، علاوه بر کاربرد واژه «صحف» در مورد قرآن، فاعل فعل «یتلوا» (می‌خواند) پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله می‌باشد که می‌فهماند آن حضرت از روی آن «صحف»، آیات الهی را می‌خوانده؛ چون مقصود از «رسول» به قرینه سیاق، قطعا حضرت محمد صلی‌الله‌علیه‌و‌آله است. این آیه به وضوح بر الهی بودن الفاظ دلالت دارد؛ از آن استفاده می‌شود که پیامبر اسلام صلی‌الله‌علیه‌و‌آله هنگام دریافت وحی برای حفظ و از بر نمودن آیات و ترس از فراموشی، مرتب آن را تکرار می‌فرمود که از این کار نهی شده و خداوند متعال وعده داد که جمع قرآن به عهده اوست."