چکیده:
در تاریخ بیستم ماه می سال 1999، انجمن کارنگی، میزگردی با حضور سه صاحبنظر، از جمله دیوید کراکر تشکیل داد. آنها بر اساس مشاهدات خود از تلاشهای صلح بوسنی، افریقای جنوبی، شیلی، گواتمالا، و کامبوج، نوع برخورد با اقدامات خشونتآمیز را در گذشته به نقد کشیدند. آنها راهبردهای جدیدی را برای رفتن به فراسوی قوانین جنایی فعلی پیش نهادند و اقدامات اخیر در زمینه حقوق بینالملل را ارزیابی نمودند. ما در اینجا نیمی از گزارش این میزگرد که به سخنان دیوید کراکر اختصاص دارد را آوردهایم و از روایت اظهارات دیوید لیتل و مارگارت پاپکین پرهیز کردهایم. دیوید کراکر در سخنان خود چکیدهای از یکی از مقالات خود را با عنوان «حسابرسی از خطاهای گذشته» (“Reckoning WithPast Wrongs”) که اخیرا در ژوئن 2004 آن را با ویرایش مجدد منتشر نموده است ارائه میدهد.
خلاصه ماشینی:
"اسوارت آیزنشتات در این گزارش مینویسد: «با تکمیل کار ناتمام میانة این قرن… میتوانیم در حالی وارد هزارة آینده شویم که کوشش خود را برای یک حسابرسی اخلاقی از فهرست طولانی غم و غصهها صورت دادهایم».
یکی از مسائلی که در وضعیت بوسنی، وقتی که به موضوع تعیین مقصر و مسؤولیت غائله میپرداختیم، این بود که دولت زمان و کوشش اندکی برای تحلیل و تفسیر حجم عظیم اطلاعات بیرونی که از سال 1992 تا 1995 به دست آمده بود، به خرج میداد.
اخیرا در نشستی در «انستیتو صلح ایالات متحده»[11] شرکت کردم که در آن «آژانس توسعة بینالملل»[12]، «عفو بینالملل»، «بنیاد سوروس»[13]، و بسیاری دیگر از گروهها این پرسش را مطرح کردند که در حالی که در کوران نبردهای قومی بسیار تلخی هستیم که در آنها حقوق اقلیتها از سوی هر دو طرف رعایت نمیشود، و مردمسالاری، هم در درون کوزوو و هم در درون صربستان شدیدا حداقلی، شکننده، و ناقص است و نیاز به تقویت دارد، چه کمکی از ما برای بازسازی اقتصادی، بازگشت آوارگان و صلح و آشتی برمیآید."