چکیده:
در این مقاله به وضعیت زوج درمانی در جهان امروزی با تاکید بر ضرورت گسترش آن
پرداخته میشود.به نقش اساسی خانواده در ایران به عنوان اصلی ترین و قدرتمند ترین
نهاد اجتماعی اشاره شده و به اثراتی که این توانمندی میتواند بر روند زوج درمانی و
پیشرفت و یا ایجاد مانع برای آن داشته باشد پرداخته میشود.انواع زوج درمانی و
تکنیکهای مورد استفاده آن به اختصار توضیح داده شده و ضرورت به کار گیری فرهنگ
بویژه دستورات دینی در جامعه ایران در فرآیند درمان بویژه درمانهای شناختی مورد
تاکید قرار گرفته و یک نمونه تکنیکهای منبعث از دستورات دین مبین اسلام در مورد
تفکر در مورد دیگران در قلب زوج درمانی به تفصیل مورد بحث قرار گرفته و توضیح داده
میشود.
خلاصه ماشینی:
"نمونه بارز این رویکرد در استفاده از شرطی سازی عامل اسکینر متجلی میشود که زوجین با انجام رفتارهای مطلوب برای یکدیگر و گرفتن پاداش در این زمینه به سمت رضایتمندی هر چه بیشتر از زناشویی گام بر میدارند(بلوچ، 1982)درمان شامل دو مؤلفه اساسی است: 1-گفتگوی متقابل-زوجهای از یکدیگر در خواست تغییر رفتار میکنند و در اینکه چگونه این هدف میتواند در طی موافقت متقابل حاصل شود، مذاکره مینمایند 2-آموزش ارتباط- زوجها تشویق میشوند که به طور بارز در مورد احساسات، نقشهها و ادراکات صحبت کنند و آنچه را که یاد گرفتهاند و درک کردهاند به یکدیگر باز خورد بدهند.
قادر برای مثال زن و یا شوهری که اتهام ارتباط با غیر را به دیگری میزند و یا اطلاعاتی از دیگری دارد میتوان از آنان خواست که خارج از هر گونه مصلحت اندیشی این اطلاعات موجود در ذهنشان(که منفی است و بر علیه طرف دیگر است)را در یکی از طبقات قرار دهند و صراحتا بگویند که در کدام طبقه قرار میگیرد و در صد اطمینان و عدم اطمینان خود را بیان کنند.
این رویکرد بیشتر عناصر عملی و ملموس و قابل دسترس هر دو رویکرد رفتاری و سیستمیک را مورد استفاده قرارمیدهد:مانند:گفتگوهای متقابل، آموزش ارتباط با یکدیگر بدون مرکزیت درمانگر(به گونهأی که زوجها به جای واسطه قرار دادن درمانگر خود مستقیما با یکدیگر در جلسه درمان صحبت میکنند-کار برد افعال در گفتگو با ضمائر دوم شخص به جای سوم شخص)، استفاده از بحثهای جدی بین زوجین، تکالیف در خانه که از طرف درمانگر تعیین میشود، جداول زمانی برای انجام بعضی از فعالیتها در خانه، و امر و نهیهای متناقض میباشد(دستورات و اجرای آن علیرغم میل زوجین)."