چکیده:
ظهور دوباره کشش و ایمان معنوی و جستجوی درک روشنتری از ایمان و کاربرد آن در
زندگی روزمره و سرایت مذهب به همهجا، تقاضا برای درمانگران جهت آگاهی و حساسیت به
مسائل معنوی و مذهبی مراجعان را ایجاد میکند.از سوی دیگر نتایج تحقیقات در مورد
رابطه ایمان با عملکرد سالم جنسی، عاطفی و اجتماعی ارزیابی مجدد نقش مذهب در بهداشت
روانی و کاربرد استراتژی معنوی در فرآیند درمان را ایجاب میکند.هدف از این مقاله معرفی استراتژی معنوی بعنوان یک رویکرد درمانی در فرآیند
مشاوره است.در ابتدا ضرورت و نیاز درمانگران به استراتژی معنوی و اهداف درمان معنوی
مورد بحث قرار خواهد گرفت.سپس نقش درمانگر معنوی، ماهیت رابطه درمانی و نقش مراجع
در فرآیند مشاوره معنوی مطرح خواهد شد.در ادامه مقاله به موضوعات اخلاقی در کاربرد
استراتژی معنوی برای درمانگران اشاره خواهد شد.سپس انواع مداخلات درمانی در
استراتژی معنوی و کاربرد هر یک در فرآیند درمان مورد بحث قرار خواهد گرفت.در پایان
نیز رویکرد استراتژی معنوی تحلیل شده و نتیجهگیری و پیشنهادات نهایی برای استفاده
درمانگران ارائه خواهد شد.
خلاصه ماشینی:
"مهمترین اهداف درمان مذهبی عبارتند از: 1-تجربه و تصدیق هویت معنوی و فعال کردن ضمیر باطن یا روح حقیقت 2-کمک به بررسی و درک تأثیر عقاید مذهبی بر مشکلات و زندگی مراجع و تعدیل عقاید آنان 3-شناسایی و استفاده از منابع در رویارویی با مشکلات، التیام و تغییر 4-بررسی و حل دغدغههای مذهبی مرتبط با اختلالات 5-کمک به بررسی مراجع درباره رشد و بهزیستی معنوی و تعیین نحوه شروع و ادامه آن نقش درمانگر معنوی و مذهبی: 1-پذیرفتن یک روش جهانی که برای مراجعان با زمینههای مذهبی گوناگون مناسب است و داشتن نگرشها و مهارتهای درمان چند فرهنگی 2-پذیرفتن یک روش درمانی چند مذهبی یا فرامذهبی که بطور اختصاصیتر به عقاید و اعمال مذهبی منحصر به فرد مراجع مربوط میشود.
این نوع روابط باعث بیحرمت شدن مرزهای بین درمانگران و رهبران میشود و در چنین شرایطی مراجع ممکن است در باز کردن آزادانه همه مسائلش احساس عدم امنیت کند و مسئله محرمانه بودن اطلاعات نیز تحتالشعاع قرار میگیرد و همچنین روابط اجتماعی و مذهبی خارج از جلسات درمان مراجع و درمانگر را تحت تأثیر قرار میدهد.
4-تخلف در ایجاد مرزهای کلیسا و دولت برای درمانگران در موقعیتهای دولتی، ترفیع به، دین دیگری درآوردن و تلاش برای تحت تأثیر قرار دادن مراجع غیر اخلاقی است، درمانگر در این موقیتها باید در مورد استفاده از مداخلات معنوی محتاط باشد زیرا خطر اینکه درمانگر بعنوان شخصی که با قدرت دولتی در پی تصدیق، ترفیع یا ایجاد مذهب در نظر گرفته شود را افزایش می دهد."