چکیده:
رفاه اجتماعی یکی از معیارهای مناسب برای بررسی وضعیت کلان و ارزیابی عملکرد سیاستگذاران در جامعه است که در صورت واگرایی رفاه اقتصادی بین مناطق مختلف، شکاف طبقاتی و نابرابری در جامعه گسترش خواهد یافت که این امر از منظر سیاستگذاری مطلوب نمیباشد، از اینرو از منظر سیاستگذاران اقتصادی تلاش برای همگرایی رفاه اجتماعی مناطق حائز اهمیت است. برای این منظور، در این مقاله سعی شده است، همگرایی رفاه اجتماعی استانهای ایران با استفاده از تکنیک غیرخطی استار فضایی طی دوره زمانی 1392-1379 مورد بررسی قرار گیرد. یافتههای تحقیق نشان میدهد بین استانهایی که دارای اثرات فضایی نیستند، همگرایی وجود دارد و سرعت همگرایی در بین این گروه از استانها برابر با 1289/ 3 است. همچنین، نتایج حاکی از آن است که بین استانهایی که در آنها اثرات فضایی مشاهده میشود، همگرایی وجود ندارد.
Social welfare is one of the suitable criteria for macroeconomic situation reviewing and policymakers performance evaluating in society. Therefore، social welfare convergence of regions is an important issue. Owing to the increment of social classes’ gap and inequality in society، politicians consider the social welfare convergence of regions to tackle the mentioned problem. To this end، the purpose of this paper is to investigate the convergence of social welfare of Iranian provinces with using spatial STAR nonlinear techniques during 2000-2013. The results indicate that there is a convergence between provinces that they have not spatial effects. In addition، the convergence speed in this group of provinces is equal to 3.1289. Also، the results indicate that there is not a convergence between the provinces that they have the spatial effects.
خلاصه ماشینی:
"در این راستا، اگر چه رشد اقتصادی به عنوان یکی از 1 Social Welfare 2 Fitzpatrick (2002) 3 Haghju (2003) مهم ترین مؤلفه های مؤثر در رفاه اجتماعی است ولی نمیتواند به تنهایی به عنوان یک معیار جامع برای رفاه جوامع در نظر گرفته شود، زیرا هر هدفی هر قدر هم که حائز اهمیت باشد در کنار مزایایی که دارد دارای معایبی نیز خواهد بود و یکی از معایب اساسی برای رشد اقتصادی، توزیع نابرابر درآمد میباشد.
(2014) 2 Martic & Savic برای بررسی و ارزیابی سیاست های برنامه ریزان است که در صورت واگرایی رفاه اقتصادی بین مناطق مختلف ، شکاف طبقاتی و نابرابری در جامعه افزایش مییابد و افزایش نابرابری میتواند آثار و تبعات نامطلوب مانند سرقت ، افزایش بزهکاری (جرم و جنایت ) از خود بر جای بگذارد که خود جرم و جنایت باعث افزایش هزینه های دولت و در نتیجه منجر به کسری بودجه دولت خواهد شد که کسری بودجه منجر به انتشار پول و تورم شده و تورم نیز کاهش رشد اقتصادی را به همراه خواهد داشت و ادامه این روند میتواند رفاه اقتصادی را کاهش دهد که این امر از منظر سیاست گذاری مطلوب نمیباشد، از اینرو از منظر سیاست گذاران اقتصادی باید تلاش جهت همگرایی رفاه اجتماعی مناطق صورت پذیرد.
از اینرو، در این مقاله نیز از آزمون استار فضایی برای بررسی همگرایی رفاه اجتماعی استان های کشور ایران ٢ طی دوره زمانی ١٣٧٩-١٣٩٢ استفاده نموده ایم که بر اساس تئوری رشد نئوکلاسیکی، از مدل رشد 1 Maximum Likelihood ٨ جامعه آماری مورد نظر ٣٠ استان است ."