چکیده:
چگونگی پیشرفت بهداشت روان در ساوجبلاغ در سالهای 1370 تا 1376 یعنی از زمان اجرای پیش پژوهش در سالهای 1371-1370 تا ادغام بهداشت روان در مراقبتهای بهداشتی اولیه در سالهای اخیر،با تأکید بر مشکلات مربوط به گسترش بهداشت روانی در جهان و ایران بررسی اسنادی و کتابخانهای شده و دادههای مربوط به بیماریابی اختلالهای روانی، میزان مراجعه به مراکز بهداشتی-درمانی و برخی یافتههای آماری در جمعیت روستایی ساوجبلاغ ارائه گردیده است.این بررسی میزان همهگیری شناسی بیماریهای روانی را در جمعیت یاد شده 12 در هزار نشان میدهد که تنها 2 در هزار این عده به بیمارستان روانپزشکی فرستاده شدهاند.این یافتهها نشان میدهند که ادغام بهداشت روانی در ساوجبلاغ موفق بوده و میتواند با تغییرات و اصلاحاتی به کار خود ادامه دهد.
خلاصه ماشینی:
"یافتههای چند بررسی انجام شده در زمینه میزان بیماریابی در طرح ادغام بهداشت روانی در نظام مراقبتهای بهداشتی در کشور ما نیز به شرح زیر بوده است: -در پژوهش شهررضا(حسنزاده،1371)در هر هزار نفر جمعیت 1/7 بیماری شدید روانی،2/9 بیماری خفیف روانی،1/03 صرع و 3/4 مورد عقبماندگی ذهنی گزارش گردید.
مروری بر تحولات بهداشت روانی در منطقه و یافتههای آماری از اسفند 1373 عملیات ادغام بیماریابی،شناسایی موارد جدید و پیگیری موارد پیشین بطور رسمی آغاز شد، بطوریکه،تا شهریور 1374 نزدیک به 750 مورد بیمار گزارش گردید که از این تعداد نزدیک به 210 مورد آن شهری و بقیه از مناطق روستایی ارجاع شده بودند (گزارشها و اسناد آماری معاونت بهداشتی دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی ایران).
گفتنی است در طول اجرای طرح،برای هماهنگی بیشتر سطح سوم خدمات با مرکز روانپزشکی شهید نوابصفوی هر هفته یک مددکار اجتماعی از بیمارستان یاد شده به مرکز تخصی سطح سوم اعزام میگردید(گزارشها و اسناد آماری معاونت بهداشتی دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی ایران) تا پایان سال 1374 از جمعیت 85138 نفری تحت پوشش(43706 مرد و 41432 زن)760 مورد بیمار شناسایی شده و میزان بیماریابی که در پژوهش سالهای 72-1370 در جمعیت 34590 نفره تحت پوشش 4 در هزار بود 8/9 در هزار افزایش یافت(بو الهری و محیط، 1374).
جدول 3-توزیع فراوانی بیماران شناسایی شده در مراکز بهداشتی درمانی مورد بررسی تا سه ماهه اول 1376(به تصویر صفحه مراجعه شود) در منطقه ساوجبلاغ تا پایان مرداد 1376،در نظام ارجاع 15744 بار بیماران تحت درمان دارویی و 7798 بار تحت مراقبت در خانههای بهداشت بدون تجویز دارو (شامل 60 مورد بیماری شدید روانی،1450 مورد بیماری خفیف روانی،102 مورد صرع،5742 مورد عقبماندگی ذهنی و 444 مورد سایر موارد)بودهاند."