چکیده:
اگر چه ناتوانی در شکل دادن دلبستگیهای اجتماعی در بسیاری از اختلالهای روانی نقش دارد،پژوهشهای اندکی درباره پایههای عصبی شکلگیری دلبستگی اجتماعی صورت گرفته است.هدف اصلی این نوشتار توصیف رویکردی نوین به عصب-زیستشناسی رفتار دلبستگی میباشد.نویسنده این نوشتار پژوهش خود را بر روی جانوران و با تأکید به نروپپتیدهای عصبی،اکسی توسین و وازوپرسین که ارتباط نزدیکی با یکدیگر داشته و نقش میانجی اصلی را در رفتارهای دلبستگی دارند،انجام داده است.به نظر میرسد که این نروپپتیدهای عصبی در ایجاد پیوندهای جفتی،رفتارهای والدینی و واکنش نوزاد به جدایی اجتماعی نقش مهمی داشته باشند.بررسیهای سلولی و ملکولی که برای تعیین ساز و کارهای تنظیم کننده مسیرهای عصبی اکسی توسین و وازوپرسین انجام میشود،درکی مقدماتی از چگونگی کارکرد این هورمونها در مغز و تأثیر بر رفتارهای اجتماعی پیچیده را به دنبال داشته است.اگر چه چگونگی کار اکسی توسین و وازوپرسین در مغز انسان نیاز به شرح و اثبات دارد،شواهد موجود گویای آن است که این دو پپتید در آسیب فیزیولوژیک اختلالهای بالینی مانند در خودماندگی که ناتوانی در شکلدهی دلبستگی اجتماعی بهنجار از ویژگیهای آن است اهمیت دارند.
خلاصه ماشینی:
"نویسنده این نوشتار پژوهش خود را بر روی جانوران و با تأکید به نروپپتیدهای عصبی،اکسی توسین و وازوپرسین که ارتباط نزدیکی با یکدیگر داشته و نقش میانجی اصلی را در رفتارهای دلبستگی دارند،انجام داده است.
بررسیهای سلولی و ملکولی که برای تعیین ساز و کارهای تنظیم کننده مسیرهای عصبی اکسی توسین و وازوپرسین انجام میشود،درکی مقدماتی از چگونگی کارکرد این هورمونها در مغز و تأثیر بر رفتارهای اجتماعی پیچیده را به دنبال داشته است.
اگر چه چگونگی کار اکسی توسین و وازوپرسین در مغز انسان نیاز به شرح و اثبات دارد،شواهد موجود گویای آن است که این دو پپتید در آسیب فیزیولوژیک اختلالهای بالینی مانند در خودماندگی که ناتوانی در شکلدهی دلبستگی اجتماعی بهنجار از ویژگیهای آن است اهمیت دارند.
پژوهشهای چندی در زمینه نقش این پپتیدها در تعدیل حافظه،تنظیم مایعات و واکنش در برابر افزایش درجه حرارت بدن به بررسی پرداختهاند و نشان دادهاند که اکسی توسین و وازوپرسین به عنوان میانجی اصلی در رفتارهای پیچیده اجتماعی نقش دارند.
این یافتهها نشان میدهند که میزان اکسی توسین که در هنگام انتخاب جفت آزاد میگردد برای تشکیل پیوند جفتی موشهای صحرایی لازم و کافی است.
با وجود تأکید مقاله حاضر بر اکسی توسین و وازوپرسین نباید چنین پنداشت که تنها این دو پپتید در رفتار دلبستگی تأثیر دارند.
به نظر میرسد که اکسی توسین و وازوپرسین برای شکلگیری دلبستگیهای اجتماعی مانند پیوند جفتی در پستانداران تک همسر،آغاز مراقبت والدینی در نرها و مادهها و برخی از جنبههای رفتار دلبستگی در نوزاد اهمیت داشته باشد."