چکیده:
تعامل اجتماعی کارکنان پلیس با مردم بهعنوان یکی از مهارتهای مهم ارتباطی پلیس نقش به سزایی در اجرای هرچه بهتر ماموریتها بهویژه در زمینه مدیریت پیشگیری از جرم دارد. هدف این مطالعه، بررسی نقش تعاملات اجتماعی کارکنان پلیس در مدیریت پیشگیری از جرم است. این تحقیق از نظر هدف، کاربردی و از نظر ماهیت و روش توصیفی- تحلیلی است. در بخش نظری با بهرهگیری از نظریههای مطرح علمی در خصوص تعاملات اجتماعی و سرمایه اجتماعی به تدوین سه فرضیه و در بخش تجربی، از ابزار پرسشنامه محقق ساخته استفاده شده است. حجم نمونه براساس فرمول کوکران 384 نفر بهوسیله نمونهگیری خوشهای چندمرحلهای از بین مراجعان به کلانتریهای فاتب بین سنین 15 تا 60 سال به روش احتمالی تعیین و اطلاعات لازم از شهروندان تهرانی جمعآوری شد. برای سنجش پایایی تحقیق از آلفای کرونباخ استفاده شد که با حذف دو گویه غیر مرتبط، پرسشنامه با آلفای 85/ 0 تایید شد. یافتههای این تحقیق نشان داد که میزان تعامل اجتماعی کارکنان پلیس با مردم از دید پاسخگویان در حد متوسط و اعتماد مردم به پلیس به میزان زیاد است. با اثبات سه فرضیه تحقیق مشخص شد که تعاملات اجتماعی پلیس با مردم خصوصا در ابعاد سهگانه گفتمانی، عاطفی و مبادلهای همگی تاثیر به سزایی در افزایش همکاری مردم با پلیس در طرحهای پیشگیرانه انتظامی در سه وضعیت کیفری، وضعی و اجتماعی داشته و همبستگی 88/ 0بین متغیرها و 77/ 0= R2 تایید کننده آماری این رابطه است.
خلاصه ماشینی:
"جدول ٤- رابطة تعاملات مبادله ای کارکنان پلیس (کیفری ، وضعی و اجتماعی ) با مدیریت پیشگیری از جرم (به تصویر صفحه مراجعه شود) همبستگی بسیار بالا (٠/٩٣ = Gamma) نشان می دهد که تقریبـا تمـام کسـانی کـه شاهد ارائه خدمات مناسب پیشگیری انتظامی به ویژه در رویکردهای وضـعی و اجتمـاعی هستند، تعامل مناسبی را با پلیس برقرار کرده و در زمان هـای لازم بـا پلـیس همکـاری می کنند.
اطلاعات به دست آمده از ٣٨٤ نفر از شهروندان تهرانی نیز در خصوص نقش تعاملات اجتماعی کارکنان پلیس در مـدیریت پیشـگیری از جـرم نشان داد که از نظر پاسخگویان ، میزان تعاملات اجتماعی کارکنـان در حـد بـالا و قابـل توجه است ، ولی باید در جهت ارتقـای تعـاملات اجتمـاعی از طریـق آمـوزش کارکنـان ، مهارت افزایی ارتباطات ، تقویت اخلاق حرفه ای پلیس اقدام کرد؛ چراکه وجود این سرمایة اجتماعی نتایج بسیار مثبتی برای مجموعه نیروی انتظامی در پی خواهد داشت .
نتایج این تحقیق با پژوهش های دعاگویان (١٣٨٤)، ابوالقاسمی (١٣٩٢)، خادمیـان و افخمی (١٣٩٢) که ذکر آن در پیشینه تحقیـق آمـده اسـت ، از ایـن حیـث کـه نتیجـة تعاملات اجتماعی کارکنان پلیس نقش مثبتی در افزایش سطح اعتماد، مشارکت ، کاهش شکاف هنجاری و سهیم کردن مردم در طرح های پیشگیرانه دارد، هم سویی و مطابقـت داشته ؛ لیکن با تحقیق بابایی و نجیبیان (١٣٨٧)، صرفا از حیث استفاده از اجبـار جهـت مشارکت نهادهای جامعوی در امر پیشگیری از جرم ، با توجه بـه رویکـرد ایجـابی و نـرم افزارانة این تحقیق همخوانی نداشته است ."