چکیده:
در شرایط نوین تغییرات اجتماعی امروز، ارتباطات میتواند نقش قاطعی در پیشرفت انسان و جامعه انسانی داشته باشد. آنچه ضروری بهنظر میرسد ترغیب آگاهیها، مشارکتها و تواناییهای بشر است. در این خصوص تکنولوژی و مهارتهای ارتباطی نقشی اساسی دارد که در حال حاضر کمتر بدان توجه میشود. با توجه به اینکه نظام ارتباطات، حکم یک نظام پیچیده اجتماعی را در جامعه دارد، نقش ارتباطات و اطلاعات در فرایند دگرگونی و توسعه جوامع، پیچیدهتر از حدس و گمانهاست. توصیه شیوههایی برای ارتباطات و نقش آن در کمک به توسعه برنامهها، زمانی مؤثر خواهد بود که چگونگی افزایش میزان مشارکت افراد و بهبود آموزش مدنظر قرار گیرد. ارتباطات را نباید با آگهیها اشتباه گرفت. سیاستگذاران و برنامهریزان مایلند تا از عملکردهای مشخص ارتباطات که ممکن است در رسیدن به اهداف توسعه یاریدهنده باشد، آگاهی داشته باشند. ارزیابی نیازها و اولویتهای ارتباطات در سطح ملی میتواند به عنوان یک راهنما در جهت ایجاد روشها، برنامهریزی و پروژهها عمل نماید.
خلاصه ماشینی:
"توجه به نقش ارتباطات و به ویژه وسائل ارتباط جمعی در توسعه و پیشرفت کشورهای جهان سوم، سبب شده است که متخصصان علوم ارتباطات، زمینههایی تحت عنوان «ارتباطات توسعه» و«توسعه ارتباطات» را مورد مطالعه قرار دهند و درباره آنها نظریهها و الگوهای جدیدی عرضه کنند، به خصوص اینکه حضور رایانه و ماهواره، کارکردهای نوینی را پدید آورده است.
که تولید و مصرف بیشتر کالاها و خدمات بیانگر جوهره توسعه است و توزیع عادلانهتری را در پی خواهد داشت و بالاخره این فرضیه که نوآوری تکنولوژیک، صرفنظر از آنکه چه کسی از آن سود میبرد و چه کسی متضرر میشود، کلید افزایش قدرت تولید است، میتوان گفت که نظریههای سنتی مربوط به ارتباطات و توسعه، به بسیاری از مقولات قدرتمند، اخلاقی و انسانی بیتوجه هستند، حال آنکه این مقولات باید جزو جدانشدنی تلاشهایی باشند که برای دگرگونی شیوه زندگی بشر صورت میگیرند و اگرچه برخی از عوامل اصلی فرهنگی و مذهبی که مانع این نوع از «توسعه» تلقی میشدند، شناسایی و مشخص شدهاند، اما بیشتر نویسندگان از ابعاد اخلاقی تغییرهای القایی اجتماعی غافل ماندهاند.
ایجاد همبستگی بین ارتباطات، زیرساختها و فعالیتهای ارتباطی، از یک سو و هدفهای ملی توسعه، از سوی دیگر و به عبارت روشنتر، ادغام توسعة ارتباطات در برنامههای کلی توسعة کشورها، یک مسألة اساسی است و چون، ارتباطات، یک بخش مجزا و خودمختار به شمار نمیرود و بیش از هر زمینهای، با سایر زمینهها، همبستگی دارد، بنابراین، طرحریزی سیاستهای ارتباطی باید به گونهای باشد، که تنها به اخبار و اطلاعات و حتی به وسایل ارتباط جمعی محدود نگردد، بلکه تمام وسایل و امکانات ارتباطی را که یک جامعه برای نیل به هدفهای عمومی توسعة خویش به کار میبرد، در بر داشته باشد."