چکیده:
برنامه ریزی انسانی بایستی عمدتا بدنبال توسعه و پرورش منابع انسانی در سازمانها و جامعه باشد و جنبه های کمی آن غالب نشود باید این نظر را که نیازهای نیروی انسانی تنها نتیجه تقاضاهای توسعه اقتصادی می باشد، کنار گذاشت. هیچ کشور در حال توسعه ای تنها به رشد اقتصادی و افزایش محصول یا درآمد ملی خود علاقه نشان نمی دهد. تمامی این کشورها، نیاز وسیع تری را بیان نموده و می خواهند ساختار اجتماعی و سیاسی خویش را تازه تر سازند.
خلاصه ماشینی:
"بخی از صاحب نظران اهداف زیر را جهت برنامهریزی نیروی انسانی مطرح نمودهاند: الف)کاهش هزینه نیروی انسانی با استفاده از پیشبینی کمبود یا افزایش منابع انسانی و اصلاح وضعیت غیر متوازن ب)تدارک مبنا و اساس مناسبتری جهت برنامهریزی پرورش کارکنان ج)بهبود فرآیند برنامهریزی شغلی د)ایجاد فرصتهای شغلی مناسبتر جهت حضور بانوان و افراد با بلوغ کمتر هـ-)آگاه ساختن نیروی انسانی از طریق سازمانی و)تدارک ابزار جهت ارزیابی مؤثر نیرو با استفاده از سیاستها و عملیات مشخص ز)سنجش تأثیر عرضه و تقاضای نیروی انسانی در بازار بر سازمان برنامهریزی نیروی انسانی بایستی عمدتا بدنبال توسعه و پرورش منابع انسانی در سازمانها و جامعه باشد و جنبههای کمی آن غالب نشود،باید این نظر،را که نیازهای نیروی انسانی تنها نتیجهء تقاضاهای توسعه اقتصادی است،کنار گذاشت.
اغلب مردم عامی،آموزش و پرورش را به لحاظ اینکه محصولات آن، آنی نبوده و بصورت یک دسته کالا نمایان نمیشود و با چشم دیده نمیشود،یک کالای مصرفی میدانند و از اهمیت معجزه آسای آن در تولید،رشد و توسعه اقتصادی غافل هستند؛حتی بعضی از تحصیل سطح کیفی بودن هدف ملاک نیست بلکه عملی بودن آن،ملاک اصلی است چرا که ما اگر در برنامهریزی آموزشی،هدفهای کیفی بسیار عالی را طراحی کنیم ولی قابلیت اجرایی آن را نادیده انگاریم،نه تنها به بعد کیفی اهداف و برنامه توجه نشده بلکه برای کیفیت،بحران ایجاد نمودهایم."