چکیده:
زمینه و هدف: تجویز اطلاعات سلامت به معنای ارائه اطلاعات مناسب، در زمان مناسب و به فرد مناسب است. پژوهش حاضر سعی دارد به بررسی تاثیر تجویز اطلاعات سلامت بر توان خودمراقبتی مراقبان بیمار بپردازد.
روش پژوهش: به منظور بررسی تاثیر تجویز اطلاعات سلامت بر توان خودمراقبتی مراقبان بیماران از روش نیمهتجربی با طرح پیشآزمون و پسآزمون تکگروهی استفاده شد. 37 مراقب بیمار مبتلا به سندرم نرمی مفصل به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند و مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه محققساخته توان خودمراقبتی بود که پس از تایید روایی و پایایی جهت گردآوری اطلاعات به کار گرفته شد. توان خودمراقبتی مراقبان بیماران در مراجعه اول (پیش از تجویز اطلاعات سلامت) و پس از مراجعه دوم (پس از تجویز اطلاعات سلامت) محاسبه شد. دادهها با نرم افزار SPSS و آزمون تحلیل واریانس در سطح معناداری 05/0 p˂ تجزیه و تحلیل شدند.
یافتهها: یافتههای پژوهش نشان داد که میانگین و انحراف معیار توان خودمراقبتی مراقبان بیماران پیش از تجویز اطلاعات سلامت در زیرمقیاسهای دانش اختصاصی درباره بیماری 15، آگاهی و توجه به تاثیرات بیماری 73/4، انجام موثر اعمال درمان 38/12 و جستجوی خدمات پزشکی 59/14 بود و پس از مداخله در زیرمقیاسهای دانش اختصاصی درباره بیماری به 13/35، آگاهی و توجه به تاثیرات بیماری 35/11، انجام موثر اعمال درمان 49/27 و جستجوی خدمات پزشکی 46/21 رسید که نشاندهنده تاثیر مداخله انجام شده بود.
نتیجهگیری: بر اساس نتایج این پژوهش تجویز اطلاعات سلامت باعث افزایش توان خودمراقبتی مراقبان بیماران مبتلا به سندرم نرمی مفصل میشود.
Background and Aim: Health Information Prescription (HIP) means delivering right information to the right person at the right time. The present study was performed to determine the effect of HIP on caregivers' self-care ability.
Materials and methods: In order to evaluate the effect of HIP on caregivers' self-care ability the quasi-experimental study was carried out on 37 caregivers. Data collection was conducted using a checklist for evaluation of self-care ability. According to the checklist، the caregivers' information including four main domains (total knowledge about JHMS، attention to the effects of JHMS، the effective treatment activities and the quest of medical services) was scored based on a 5-point Likert scale. HIP services were then delivered. The caregivers' information was evaluated once again through the checklist and the pre and post intervention results were compared.
Finding: This study showed that the mean score of self-care ability in each of four domains including total knowledge about JHMS (p=0.001)، attention to the effects of JHMS (p=0.001)، the effective treatment activities (p=0.001) and the quest of medical services (p=0.001) increased significantly after HIPS.
Conclusion: Results of this study indicated that HIP can increasingly improve the caregivers' self-care ability.