چکیده:
در این مطالعه واکنش رفتاری بهرهبردار به ساختار و مولفههای رژیم مالی قرارداد نفتی ایران (IPC) و قرارداد مشارکت در تولید (PSC) با استفاده از رویکرد بهینهسازی پویا (روش برنامهریزی پویا) بررسی و مقایسه شده است. هدف اصلی از انجام این پژوهش، محاسبه کمی میزان اختلال ناشی از قراردادهای نفتی است که منجر به تغییر در تصمیم سرمایهگذار نسبت به حالت خنثی (نبود محدودیتهای قراردادی اعم از کسر سهم دولت از رانت منابع، مالیات، زمانبندی استخراج، سقف بازپرداخت هزینه و ...) میگردد. مهمترین نوآوری این مقاله به کارگیری مدل برنامهریزی پویای تصادفی برای یک میدان واقعی به منظور رسیدن به نتایج کمی و استفاده از زیان نهفته یا ارزش از دست رفته (DWL) به عنوان معیاری مشخص و جامع جهت اندازهگیری میزان اختلال ناشی از قرارداد نسبت به بهترین حالت ممکن (مسیر خنثی) میباشد. به این منظور از اطلاعات مربوط به طرح توسعه میدان آزادگان جنوبی استفاده شده است. نتایج به دست آمده، بیانگر آن است که هر دو رژیم مالی نسبت به حالت خنثی با آثار اختلالی همراه بوده و زیان نهفته یا ارزش از دست رفته (DWL) در قرارداد IPCنسبت به قرارداد مشارکت در تولید در تمام سناریوهای 15 گانه مورد بررسی به جز یک مورد، بیشتر است. به عنوان مثال در سناریو مرجع و قیمتهای مرجع زیان نهفته قراردادهای IPCو مشارکت در تولید به ترتیب 22/ 22% و 14/ 22% خواهد بود.
This paper analyzes and compares the behavioral responses of the operator to the fiscal regime of the two types of contracts, Iran Petroleum Contract (IPC) and Production Sharing Contracts (PSC) with using the dynamic optimization approach (dynamic programming method). This paper aims to numerically compute the amount of distortions caused by the petroleum contracts, which creates some distortion in the investor's decision regarding to the neutral case that means there is no contractual restrictions including government share of resource rent, tax, extraction timing, cost recovery limit and so on. The focal point of this paper is the application of the stochastic dynamic programming for a real oil field in order to achieve the numerical results and using the deadweight loss (DWL) as an actual measure for assessment of the distortion of the contract regarding the first best case (neutral path). Accordingly, with using the information of the South Azadegan field, the results show that both fiscal terms of IPC and PSC have distortionary effects and the DWL of the IPC is more than that of PSC. For instance, in the reference scenario and reference oil prices the DWL of IPC and PSC are 22/22% and 21/14% respectively.
خلاصه ماشینی:
مقایسه آثار اختلالی ناشی از قراردادهای نفتی ایران (IPC) و قراردادهای مشارکت در تولید ( PSC) با استفاده از مدل برنامه ریزی پویای تصادفی: مطالعه موردی میدان آزادگان جنوبی* 1 حامد صاحب هنر 2 مهدی فیضی 3 محمدرضا لطفعلی پور 4 محمود هوشمند تاریخ دریافت : ١٣٩٦/٠٥/٢٤ تاریخ پذیرش:١٣٩٦/٠٨/٠٢ چکیده: در این مطالعه واکنش رفتاری بهرهبردار به ساختار و مؤلفه های رژیم مالی قرارداد نفتی ایران (IPC) و قرارداد مشارکت در تولید (PSC) با استفاده از رویکرد بهینه سازی پویا (روش برنامه ریزی پویا) بررسی و مقایسه شده است .
مهمترین نوآوری این مقاله به کارگیری مدل برنامه ریزی پویای تصادفی برای یک میدان واقعی به منظور رسیدن به نتایج کمی و استفاده از زیان نهفته یا ارزش از دست رفته (DWL) به عنوان معیاری مشخص و جامع جهت اندازهگیری میزان اختلال ناشی از قرارداد نسبت به بهترین حالت ممکن (مسیر خنثی ) می باشد.
با توجه به مباحث مطرح شده، تفاوت اصلی رویکرد این مقاله با مطالعات گذشته در این است که مسیر بهینه تولید در چارچوب دو رژیم مالی متفاوت (IPC و مشارکت در تولید) برای میدان واحد با شرایط فنی و اقتصادی یکسان مدلسازی شده و از مقیاس زیان نهفته یا رفاه از دست رفته (DWL)٢ که از تفاوت میان ارزش فعلی کل دوره بهرهبرداری در حالت قراردادی و خنثی به دست میآید جهت محاسبه میزان انحراف رژیم مالی مورد بررسی استفاده شده است .
C. Roberts, 2006, “Comparing Petroleum Fiscal Regimes under Oil Price Uncertainty,” Resources Policy, 31:2, pp.
Feng, Zhuo; Zhang, Shui-Bo & Gao Ying (2014), " On oil investment and production: A comparison of production sharing contracts and buyback contracts", Energy Economics 42, 395–402.