خلاصه ماشینی:
"در تداوم پرواز این بادبادک،قیصر امینپور،به درستی سطحی وسیعتر از افق رایج در شعر امروز نوجوان را جستوجو میکند و در مجموعه شعر«آیینههای ناگهان»که هنوز با فرازهای واقعی خواستههای نوجوان بزرگاندیش از یک طرف و استحکام بنیه شعری از طرف دیگر فاصلهی زیادی دارد،به این فرآیند روی آورده، اما سه شاعر دیگر این گروه،با جدیت،ولی کندی محسوسی در رفتار،به آن پرداختهاند و در آخرین آثار خود،در مجموعههای«در پیاده رو»(ملکی)،«با اجازه بهار»و«ترانهای برای باران»(آتوسا صالحی)و«پر از پرندهام»(پروانه پارسا)به ترکیب مناسبی از قالب چاپاره و شعر آزاد دستیافته و مضمونهایی نیم برجسته در شعر امروز کودک و نوجوان را دنبال کردهاند.
در اینجا نیز فقط با دو واژهی«پیر»و«فقیر»،بهعنوان قافیه روبهرو هستیم و بقیه شعر،به مدد درونمایه غنی و موسیقی جانبخش و روان آن ادامه مییابد و این بهدرستی،نشانگر عدم ضرورت وجود ناگزیر وزن کناری(قافیه و ردیف)در شعر نوجوان است و گاه حتی با عدم حضور هر نوع موسیقی،به شرط وجود غنای مفهوم در شعر(همچنانکه در ترجمه آثار استاین)به چشم میخورد میتوان به شعر ناب نوجوان دست یافت.
پیش از این،بیوک ملکی پنج مجموعه شعر برای نوجوانان تدارک دیده که در هیچ کدام انها جسارت رویارویی با واقعیتهای تلخ جامعه و توجه به قالبهای آزاد شعر امروز تا به این حد نبوده است در مجموعه شعرهای پیشین او به نامهای ستاره باران،بر بال رنگینکمان، پشت یک لبخند،از هوای صبح و کوچه دریچهها،این تغییر رفتار و هدفمندی در مضمونهای اجتماعی شکل گرفته و در مجموعه اخیر قوت یافته و همین امر نشان میدهد که راه تحول کیفی در آثار او،روندی ممتد و پیگیر دارد."