چکیده:
پیشبینی میزان سرمایهگذاری مورد نیاز برای دستیابی به اهداف هر برنامه یکی از مهمترین مسائل هر برنامه توسعه است که روایی و اعتبار اهداف برنامه را با توجه به جهتگیری آن بازگو مینماید.بیگمان یکی از ابزارهای مفید و مؤثر در برنامهریزی و تصمیمگیری برای هدایت اقتصاد و کمک به مجریان اقتصادی، بهرهگیری از فن داده- ستانده است.یکی از کاربردهای مفید این الگو به سبب ماهیت تعادلی آن ارائه یک الگوی سازگاری( ledoM ycnetsisnoC )به منظور بررسی پیامدهای اهداف تعیین شده برای طرف تقاضای اقتصاد در مورد تولید فعالیتهای اقتصادی و برآورد سرمایهگذاری مورد نیاز است.بدین منظور در این مطالعه با استفاده از جدولهای داده-ستانده سالهای 1367، 1373 و 1379 به بررسی میزان سازگاری سرمایهگذاری مورد نیاز و پیشبینی شده در برنامههای اول، دوم، سوم و چهارم توسعه میپردازیم که نتایج، بازگوکننده سازگاری بیشتر اهداف کمی تعیین شده در برنامه چهارم توسعه نسبت به دیگر برنامههای توسعه بعد از انقلاب است.
خلاصه ماشینی:
"قیاس نتایج مطالعه جهانگرد(1376)با مطالعه ذوالنور(1365)نشان میدهد که میزان اختلاف سرمایهگذاری مورد نیاز و پیشبینی شده در برنامه دوم برای تحقق اهداف برنامه کمتر میباشد که دلیل این امر را میتوان در به روز بودن آمار نسبت سرمایه به تولید مطالعه جهانگرد در قیاس با مطالعه ذوالنور و همچنین به نوعی افزایش تجربه تدوین برنامه پس از انقلاب اسلامی با توجه به رکود در امر برنامهریزی کشور، و همچنین تجربه کمتر نیروی انسانی پس از تدوین برنامه پنجم و ششم عمرانی قبل از انقلاب، و فضا و ثبات بیشتر در شرایط اقتصادی بعد از جنگ نسبت به سالهای جنگ تلقی نمود.
نتایج این مطالعه حاکی از پیش برآوردی سرمایهگذاری برای این برنامه است که با توجه به عملکرد بالای سرمایهگذاری و عملکرد رشد پایینتر از هدف برنامه باید اذعان نمود که اقتصاد ایران به پدیده«محبوس کردن سرمایه فیزیکی» در سالهای برنامه سوم رسیده و کارایی سرمایهگذای مطابق برخی گزارشهای رسمی به دلیل کاهش بهرهوری سرمایه و افزایش شاخص ROCI کاهش یافته و از سرمایهگذاری فیزیکی به دلیل برخی عوامل مکمل استفاده مطلوب نمیشود که عمدتا به مدیریت ناکارامد اقتصادی و عدم اجرای برخی محورهای اصلی برنامه سوم همانند لغو انحصارات و تشکیل نظام جامع تأمین اجتماعی و نیز روند کند خصوصیسازی(سازمان مدیریت و برنامهریزی کشور، 1382)و همچنین غالب بودن سرمایهگذاری دولتی در ایران برمیگردد که منجر به ناکارامدی کل نظام اقتصادی میشود."