خلاصه ماشینی:
"حالا چرا به کودکان،حتی در حد شعارها توجه نمیشود؟ -آیا به این دلیل که کودکان تابع قدرت تلقی میشوند و نقشی محسوس و تعیینکننده در تأسیس،تغییر و یا برکناری دولت،آن هم دولتی چهار ساله ندارند؟ -اگر شعارهایی به نفع کودکان داده شود،موجب نخواهد شد که بچهها به ویژه کوچکترها،به پای صندوق رأی بروند.
یعنی اگر سیاستمداری که قرار است چهار سال بر مسند مسئولیت بنشیند،از کاری زیربنایی سخن بگوید که قرار است ده سال دیگر-مثلا-نتیجه بدهد،ما خود با بیحوصلگی اعتراض میکنیم و انتظار داریم که هم و غم آن مسئول یا زمامدار،مصروف اموری باشد که زودتر و در دوران خود ما،به بار مینشیند.
شاید اگر بخواهیم راه حلی کودکانه برای این معضل پیدا کنیم،باید بگوییم که اگر به حقوق زنان بیشتر توجه شود،غیر مستقیم کودک و کودکی هم وضعیت بهتری خواهند داشت!مگر این توجه به زنان،با این نیت صورت گیرد که آنها در افزایش تولید کارخانهها و کارگاههای صنعتی نقش بیشتری ایفا کنند؛یعنی نوعی بهرهکشی مردانه و نه حرکتی برای افزایش رشد و شکوفایی و رفاه زنان!"