خلاصه ماشینی:
"پرسش این است که آیا تصمیم به درازا کشاندن جدول زمانی،معرف یک مصالحه سودمند است؟به عبارت دیگر،مصالحهای است که به متصدیان تعدیل در آمریکا فرصت زمانی عمدا خصوصا بیشتری را برای مطالعاتشان میدهد،یا فقط ابزاری برای حفظ ظاهر جهت مقابله با مسایلی است که مدتهاست انتظار حل شدن آنها را کشیدهاند و با این حال همچنان حل ناشده باقی ماندهاند؟ موضوع حساس ظاهرا مربوط به این است که سیاستمداران آمریکایی ممکن است در پی چه تعبیر یا چه معنایی از دادن امتیاز رقابتی به بعضی از گروههای بانکها باشند؟ (به تصویر صفحه مراجعه شود) قصهای دراز و بیپایان.
مساله این است که اگر بازل2،سرمایه مورد تخصیص در عرصههای معینی چون فقره رهنیات را به طور قابل ملاحضه کاهش دهد،آیا این امر، امتیازاتی در خور توجه را نصیب برخی از بانکها خواهد کرد(با در نظر گرفتن اینکه چنین چیزی در ایالات متحده ناپذیرفتنی شمرده میشود)؟ نامحتمل است که بررسیهای جدید،از قبیل QIS4 موضوع کانونی وجود یک میدان بازی هموار را عوض کنند و این امر،ایالات متحده را در مسیر اصطکاک با حامیان بازل 2،به ویژه بانکهای اروژایی قرار میدهد."