خلاصه ماشینی:
"اما چرا کشور بنگلادش به جای تولید مثلا روتختی،بر روی تولید کلاه متمرکز شده است؟و چرا پاکستان که از زمین، نیروی کار و سرمایه تقریبا مشابهی برخوردار است،در سال 2000،بیش از 130 میلیون دلار روتختی به آمریکا فروخته و در عوض،فقط 700000 دلار از محل فروش کلاه به آمریکا به دست آورده است؟ هاسمان و رودریک،نمونههای متعددی از کشورهایی را مثال میزنند که اقدام به صادرات کالاهای سودآور میکنند،از جمله گل از کلمبیا، نرمافزار از هند،توپهای پارچهای از پاکستان و غیره.
در طی این دوره،دولت کره جنوبی اقدام به استفاده از اعتبارات بانکی برای تشویق و پاداش دهی به شرکتهای موفق و تنبیه و جریمه عملکردهای ضعیف و ناکار نمود،اما تا دهه 1990 نیز شاهد آن بودیم که چنین سیاستهایی،چالشهای بسیاری را به دنبال داشته و لطمات جبران ناپذیری را بر بدنه نظام مالی کره جنوبی وارد آورده است."