خلاصه ماشینی:
"با توجه به خطر بسیار بالای زلزله و آثار زیانبار آن بر بخشهای اقتصادی و اجتماعی در جامعه، بطور معمول برای شناخت و ارزیابی آن در عرف بیمه چهار چوب مشخصی وجود دارد تا به کمک آن متوسط خسارات زلزله در ابنیه و طیف تغییرات نمودار دسترسی به عواملی مثل منطقهبندی خطر زلزله، درجهبندی شدت خسارت قابل انتظار، ضوابط نرخگذاری، میزان حداکثر تعهد در مناطق بر اساس نوع ابنیه و محتویات آنها و غیره میسر گردد.
بزرگی زلزلههای از 5 درجه ریشتر به بالا طی سالهای 1976-1900 میلادی به انضمام 4 زلزله پانزده سال گذشته در فلات ایران عمق متعارف زلزلههای واقع شده طی سالهای 1973-1900 میلادی بصورت منطقهبندی در فلات ایران (به تصویر صفحه مراجعه شود) مناطق خسارتدیده از زلزلههای 4 قرن قبل از میلاد مسیح تا کنون با در نظر گرفتن عوامل فوق میتوان به پهنهبندی یا منطقهبندی شدت خسارت احتمالی دسترسی پیدا کرد و از طریق ارزیابی و سنجش شدتهای بدست آمده در محدودههای خسارتی به اخذ ضرایب لازم برای محاسبه حق بیمه خطر اقدام نمود.
2-بطور کلی خطر زلزله را از طریق برآورد احتمال حداکثر شدت خسارت قابل انتظار در یک دوره 50 ساله که مربوط به عمر مفید ابنیه مدرن میباشد اندازهگیری کرده و معمولا این نسبت احتمال را که معادل 20 درصد در یک دوره 50 ساله است در ارزیابیها ملاک عمل قرار میدهند، در این زمینه دو طبقهبندی عمومی و نرمال دیگر نیز برای محاسبه حداکثر شدت خسارت احتمالی میتوان استفاده نمود که بشرح جداول زیر میباشد."