خلاصه ماشینی:
"به عنوان مثال هلند،برای گنجانیدن این دستورالعملها برای جنبهای از حقوق بین الملل خصوصی خود دو قانون خاص وضع کرده است،قانون 7 جولای 1993 در مورد بیمههای غیر عمر و قانون 23 دسامبر 1992 در خصوص بیمههای عمر، دستورالعمل سوم در مورد بیمه عمر هنوز اجرا نشده است.
برای مثال،چنانچه اتومبیلی در انگلستان توسط یک شرکت بیمه،بیمه شود،و سپس راننده با همان اتومبیل وارد فرانسه شود و با شخص یا با اتومبیل دیگری تصادف کند،در صورتی که راننده مقصر باشد از آنجا که حادثه تصادف در فرانسه روی داده،دادگاه فرانسوی نیز علاوه بر دادگاه محل اقامت خوانده(دادگاه انگلیسی) حق رسیدگی به این دعوی را خواهد داشت.
همچنین، بر اساس بند اخیر ماده 9،درخصوص رسیدگی به دعاوی مربوط به اموال منقول،در صورت وجود دو شرط میتوان در همان محل وقوع حادثه زیانبار اقامه دعوی کرد؛در غیر این صورت باید در محل اقامتگاه بیمهگر طرح دعوا کرد.
در ارتباط با بیمه مسئولیت نیز اگر چنانچه قانون حاکم بر دادگاه اجازه دهد،بیمهگر میتواند به دعوای طرف زیاندیدهای که طرح دعوا علیه بیمهگذار کرده است،ملحق شود.
یعنی همانطور که انتخاب قانون حاکم توسط متعاملین نمیتوانست این اثر را داشته باشد که مصرف کننده را از حمایتی محروم سازد که قواعد امری قانون کشور محل سکونت عادی او،آن را تضمین کرده است،در صورت فقدان انتخاب قانون قابل اجرا توسط طرفین،قرارداد تابع قانون کشوری است که محل سکونت عادی مصرفکننده در آنجا واقع است.
3. جایی که بین دارنده بیمهنامه و بیمهگر قراردادی منعقد شده باشد که بر اعطای صلاحیت به دادگاههای کشوری که هر دو در آنجا اقامت دارند تأکید شده باشد؛مشروط بر این که چنین توافقی مخالف قانون آن کشور نباشد."