خلاصه ماشینی:
"در پایان مقال، ذکر نکتهای بیمناسبت نیست و آن اینکه، امام خمینی(رض) همانگونه که در بعد سیاسی و اجتماعی، منشأ تحولی شگرف و اعجابآور گشت، در عرصه ادب و عرفان نیز سبب پدیدآمدن نگرشی تازه به آثار بزرگان از ارباب معرفت شد و بابی به سوی دریافت حقایق و معارف گشود، چه مردم ناظر و شاهد بودند، مرجعی که بر سریر فتوا و مسند شرع نشسته و هرگز در اجرای احکام الهی، ذرهای تعلل و تسامح روا نمیدارد او نیز با همان شیوه عرفای سلف، سخن میگوید و با همان طرز ، مکاشفات و واردات قلبی خود را بازگو میکند و او بدینطریق، زنگ اوهام و بدبینی را از آینه دل مشتاقان حقیقت زدود، در پایان، فرازی از «مصباحالهدایه» امام راحل را زینتبخش این مقال میآورم: «اوصیک ایها الاخ الاعز سوءالظن بهولاءالعرفا والحکماالذین هم من خلص شیعه علیبن ابیطالب و اولاده المعصومین علیهم السلام و سالک طریقتهم والمتمسکین و بولایتهم وایاک ان تقول علیهم قولا منکرا اوتسمع الی ماقیل فی حقهم فتقع فیما تقع ولایمکن الاطلاع علی حقیقة مقاصد هم بمجرد مطالعة کتبهم من غیرالرجوع الی اهل اصطلاحهم فان لکل قوم لسانا ولکل طریقة تبیانا» «یعنی: ای برادر عزیز، تو را سفارش میکنم به این عارفان و حکیمان، که در زمره شیعیان خاص علیبن ابیطالب و اولاد معصوم اویند و طریق آنان را میپیمایند و به ولایت ایشان تمسک میجویند، گمان بد نبری و درباره آنان، سخن ناپسند نگویی و بدانچه درباره ایشان گفته میشود، گوش فراندهی که میافتی در جایگاهی که باید بیفتی و بدان، که اطلاع برحقیقت مقاصد آنان به مجرد خواندن کتابهایشان بدون رجوع به اهل اصطلاح، ممکن نیست زیرا هر قومی زبانی دارد و هر طریقهای را، بیان ویژهای است."