چکیده:
در این مقاله، با بکارگیری مدل تعادل جزئی اسمارت، اثرات ایجاد و انحراف تجارت در
قالب ترتیبات تجارت ترجیحی دو جانبه در دو سناریو مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج
حاکی است که ایران میتواند در صادرات طیف وسیعی از کالاهای صنعتی، معدنی و کشاورزی
شامل مواد پلاستیکی، پنبه، میوههای خوراکی، سوختهای معدنی، سبزیجات،
آهن و فولاد، محصولات شیمیایی آلی، فرش و سایرکف پوشها و ... از
بیشترین آثار امتیازات تعرفهای از بعد ایجاد و انحراف تجارت برخوردار گردد.
یافتههای دیگر حاکی است که به علت بالاتر بودن میانگین تعرفههای ایران نسبت به
میانگین تعرفههای پاکستان، به طور کلی اثرات ایجاد و انحراف تجارت در ایران برای
پاکستان بیش از اثرات مذکور در پاکستان برای ایران میباشد؛ لذا مازاد تجاری
غیرنفتی و درآمدهای تعرفهای ایران کاهش مییابد. هرچند این نتیجهگیری در سطح برخی
از گروههای کالایی متغیر است. با این همه با توجه به اینکه بیش از 84 درصد از سهم
واردات ایران از پاکستان
را برنج تشکیل میدهد، چنانچه در تعرفههای این کالا تغییری داده نشود، نتیجه معکوس
و ترازتجاری غیرنفتی ایران افزایش یافته و درآمدهای تعرفهای ایران نیز تغییر
محسوسی داده نخواهد داشت.
خلاصه ماشینی:
"[14] «براون و والی» (1980) اثرات فرمولهای متفاوت کاهش تعرفهای پیشنهادی به وسیله شرکتکنندگان در دور مذاکرات تجاری چند جانبه توکیو و همچنین درجات بالاتر آزادسازی را از طریق یک مدل تعادل عمومی قابل محاسبه اقتصاد جهانی مورد ارزیابی قرار دادند و به این نتیجه رسیدند که کاهشهای تعرفهای به تنهایی به افزایش رفاه جهانی ناچیزی منجر خواهد شد اما از طریق ایجاد تغییرات در رابطه مبادله، توزیع مجدد درآمد از کشورهای در حال توسعه به کشورهای توسعه یافته را نتیجه خواهد داد و لغو کلیه موانع تعرفهای و غیرتعرفهای در تمام کشورها، سطح رفاه را در هر دو گروه کشورها افزایش خواهد داد.
«کلاین و دیگران» (1978) روش مشابهی را برای مطالعه اثرات دور مذاکرات توکیو و درجات بالاتر آزادسازیهای تجاری (از جمله کاهش موانع غیرتعرفهای در تجارت کشاورزی) در تجارت کشورهای صنعتی و در حال توسعه به کار گرفتهاند؛ نتایج حاکی است که منافع کاهش تعرفهای بر اساس رعایت اصل دولت کاملهالوداد با اهمیت بوده و به مراتب بیش از زیانهای ناشی از تحلیل رفتن امتیازات ترجیحی آنان خواهد بود.
در نتایج حاصل از محاسبه و بررسی اثرات خلق تجارت و انحراف تجارت بین دو کشور حاکی است که ایجاد منطقه آزاد تجاری بین هند و آفریقای جنوبی باعث افزایش ایجاد تجارت و انحراف تجارت برای فلزاتی مانند جواهرات، زغال سنگ و فولاد و آهن و مواد اولیه شیمیایی و برخی مواد معدنی غیرفلزی مانند سیمان خواهد شد."