خلاصه ماشینی:
"راهبر دیگر"انرون"برای افزایش رشد سود هر سهم این بود که در ترازنامه شرکت از اهرم مالی(بدهی)بیشتری استفاده کند.
عامل دوم که از اهمیت بیشتری برخوردار است این است که مقدار سرمایهای که شرکت در نظر دارد بهمنظور اندازهگیری ارزش افزوده اقتصادی از آن استفاده کند،شامل داراییهای مهم خارج از متن ترازنامه نیز میشود و این طرز عمل،انگیزهی قوی برای استفاده بیش از حد و بیشتر از میران ترازنامه از اهرم بدهی را زائل میکند.
این کار با توسل جستن به مجموعهای از قواعد حسابداری انجام میشود که مدیران را در اندازهگیری دقیقتر سود ارزش افزوده اقتصادی و تصمیمگیری بهتر آنها رهنمون میکند.
هنگامی که این ادامه در صفحه 38 (به تصویر صفحه مراجعه شود)شرکت با شرکتهای داخلی(وابسته)خود قرارداد منعقد میکند، هزینههای بازاریابی را به حساب هزینه دوره منظور میکند،اما زمانی که یک قرارداد حفاظتی-امنیتی با واحدهای برونسازمانی (خریداران خارج از شرکت)منعقد میکند،قیمت قرارداد را به داراییهای ترازنامهاش اضافه میکند،نتیجه اینکه،هزینههای قرارداد منعقده یا منابع برونسازمانی،خیلی سریعتر و در طی مدت پیشبینیشده برای قرارداد،به هزینههای دوره منظور و از درآمدهای هر دوره کسر میشود.
اشتیاق مفرط آنها به سود هر سهم،مدیریت شرکت را به این سمت سوق داد تا(1)سرمایهگذاری بیش از حد اما با بازده ناکافی در حرفه و کار خود مصرف کند،(2)از نسبت بدهی بیش از حد در ترازنامه استفاده کند،و(3)از حسابداری بهنحو افراطی آن استفاده کند،بنابراین،حداقل چیزی که لازم است طرد و تحریم کردن کامل بازی مدیریت سود است."