خلاصه ماشینی:
"من خود بانهایت صراحت اعتراف میکنم که مجلهء یغما تمامیت و کمالی را که بزرگان دانشمندان و محققان جهان از فرهنگ ایران توقع دارند ندارند،اما انصاف نیست و نوعی ناسپاسی است اگر محصول فکری و تحقیقی علما و اساتید ایران را که در این مجموعه خرمن شده است بعنوان فروتنی و تواضع ناچیز شمارم و بحساب شخصی خود گذارم.
اگر در نیروی مادی ما این سستیها نبود و لا اقل میتوانستیم یکی دو تن عضو استخدام کنیم و بار سنگین دفترداری و حسابداری و آمدوشد بچاپخانه و توزیع مجله و از اینگونه کارها را از دوش خود بیفکنیم،زیانهای دیگر قابل تحمل بود و آسان مینمود،وانگهی مجال بود که بکیفیت تنظیم مجله توجهی بیشتر شود،اما چه باید کرد این سخنها و درخواستها تکرار شده و بینتیجه مانده است و بس که گفتم زبان من فرسود."