خلاصه ماشینی:
"زبان و ادبیات فارسی، به دلیل غنای فرهنگی، ادبی، هنری و علمی خود، پس از نفوذ در شبه قاره هند، از زمان محمود غزنوی، بسیار مورد توجه و ستایش فرهیختگان، عارفان، شاعران، نویسندگان، مورخان و دانشمندان هندی قرار گرفت به طوری که آنان نیز در پروراندن این زبان زبان زیبا و عرفانی، نقش به سزایی داشتند و با به جا گذاشتن آثار و شاهکارهای ادبی و علمی، عشق و علاقه خود را نسبت به آن ابراز کردند .
نمونههایی از شعر او چنین است: از اثر یک نگه اوست مست هم بت و هم بتکده هم بتپرست *** یگانه بودن و یکتا شدن ز چشمآموز که هر دو چشم جداجدا نمینگرند *** غرض ز خلقت سایه همین بود که کسی به نور حضرت خورشید پای خود ننهد *** عهد شاه جهان 1) منشی چندر بهان برهمن (5) منشی چندر بهان برهمن، پسر «دهرم داس (6)» ، یکی از شاعران و نثرنویسان ممتاز هندوی فارسیگوی دوره شاه جهان (قرن 11ه .
این کتاب، از آن جایی که نویسندهاش در دستگاه اورنگ زیب عالمگیر، منصب مهمی داشته و با اکثر سرداران سپاه آشنا و بسیاری از وقایع تاریخی آن عهد را شاهد بوده، بسیار معتبر و موثق است .
«متخب التواریخ» ، شامل تاریخ عمومی تیموریان ایران و شبه قاره هند، از عهد امیرتیمور گورکانی تا پایان سال دوم عهد بهادر شاه اول و وقایع دوران سلطنت هر یک از شاهان سلسله تیموریان، تحت عنوان خاص است که به ترتیب تاریخی، نوشته شده است ."