چون و چرا - مجله یغما ادب و هنر

آن مدنیت و فرهنگی بوجود آید که جامعهء آیندهء بشری را بسوی کمال رهبری کند. ما میدانیم که دنیای امروز و بیش از آن جامعه فردای بشر میباید در پرتو پیشرفت‌ خارق‌العاده علم و صنعت و تکنیک هرروز رفاه و آسایش مادی بیشتری را برای افراد بشری‌ فراهم سازد و هرروز سطح زندگانی بالاتری را برای جامعه انسانی تأمین کند،ولی درعین‌ حال بدین حقیقت نیز ایمان داریم که پیشرفت مادی به تنهائی برای تأمین سعادت واقعی‌ جامعه بشری کافی نیست زیرا روح انسان که عالیترین مظهر تجلی الهی است نیز باید به اندازهء جسم او سیراب شود و این امر جز با توجه به معنویات و توانائیهای متعالی افراد بشری‌ امکان‌پذیر نیست. » پارسا تویسرکانی‌ چون و چرا نه در دل امیدی و نه در سینه صفائی‌ ای عشق غم‌آموز و دل‌افروز کجائی! از وسوسهء عقل چه حاصل؟که حکیمان با چون‌وچرا راه نبردند به جائی‌ آنجا که سراپرده زند سلطنت عشق‌ کس را نبود فرصت چونی و چرائی‌ ای عشق بجان منتم از تست که آسود جان و دل سرگشته‌ام از هرمن و مائی‌ با لطف تو از خلق نه بیمی نه امیدی‌ با مهر تو از حشر نه خوفی نه رجائی‌ لبخند برویم بزن ای غنچهء امید هرچند که در صحبت گل نیست وفائی‌ باز آی و مرا باز ده آن عمر که کردیم‌ بیهوده تلف در ره هر بی‌سروپائی‌ ای سرو روان گرچه بلائی تو سراپا بالای بلند تو مبیناد بلائی‌ جز با غم زلف و رخ دلجوی تو ما را نه دست طمع باشد و نه چشم عطائی