چکیده:
در این مقاله بدوا نیاز جامعه به یک سیستم جامع مدیریت وضعیتهای اضطراری را توجیه نموده وسپس ساختار یک مدل شبیهسازی تخلیه اضطراری را در محیطهای موازی رایانهای مورد بررسی قرار میدهیم.مدل را در مورد یک شبکه حملونقل فرضی به کار میگیریم تا قابلیتهای مکانیزم رابط انتقال پیام در محیطهای شبیهسازی موازی را بررسی کنیم.چگونگی پیادهسازی این مکانیزم را نشان داده و با ارائه نتایج عددی مزیتها و هزینههای پروتکلهای همزمانی مختلف را مقایسه کرده و مناسبت ایت رویکرد را برای شبیهسازی موازی تخلیه اضطراری مورد بحث قرار میدهیم.
خلاصه ماشینی:
"به این دلیل در مقاله حاضر روشهای موازی در شبیهسازی تخلیه اضطراری را مورد بررسی قرار داده و پس از ارائه نتایجی بر روی یک شبکه ترافیکی نمونه،امتیازات و مشکلات اینرویکرد را بررسی میکنیم.
در روش دوم علیرغم آنکه هر پردازشگر ممکن است فضای حافظه خاص خود را داشته باشد ولی فضایی از حافظه به صورت اشتراکی بین پردازشگرها وجود دارد که هریک امکان نوشتن و خواندن از آن فضا را دارند و از این طریق با یکدیگر ارتباط برقرار میکنند.
دو فرآیند محاسباتی در صورت تعامل بین فرآیندهای منطقی ذیربط باید با یکدیگر ارتباط داشته باشند،و این در صورتی است که بین دو فرآیند فیزیکی متناظر نیز تعامل وجود داشته باشد(برای مطالعه بیشتر به[41]مراجعه کنید).
در طراحی یک مدل شبیهسازی موازی نکات مهمی را باید منظور کنیم که اهم آنها به شرح زیرند: همزمانی-فرض کنید در مدل شبیهسازی موازی،فرآیند منطقی LPi با ساعت محلی ti) یعنی در فرآیند منطقی ṣ LPi t واحد زمانی سپری شده است)بیانگر فرآیند فیزیکی i باشد.
مشکل دیگر،در بروز وضعیت بنبست است که باعث میشود یک فرآیند منطقی در انتظار برای دریافت پیام از فرآیندهای دیگز که هرگز نمیرسند،به شبیهسازی وقایع محلی خود نپردازد.
این شبکه بهعنوان ابزاری برای بررسی قابلیت بالقوه شبیهسازی در زمان واقعی(یا نزدیک به زمان واقعی)در جریان یک تخلیه اضطراری به کار گرفته شده است.
برای این منظور در شبیهسازی جاری از تعداد مبادی سفرها برای متوازن کردن بار پردازشگرها استفاده کردهایم از اینرو زمان اجرا در هر سه پردازشگر تقریبا مساوی است که خود نشانهای از متوازن بودن بار کاری پردازشگرهاست."