خلاصه ماشینی:
"مدیر کل دفتر حقوقی وزارت امور اقتصادی و دارایی نیز در پاسخ به شکایت مزبور طی نامه شماره 99/18/91 مورخ 18/2/1380 ضمن ارسال تصویر نامه شماره 2659-5/30 مورخ 24/11/1379 دفتر فنی مالیاتی اعلام داشتهاند:با عنایت به اینکه وفق بند"الف"ماده 30 قانون وصول برخی از درآمدهای دولت و مصرف آن در موارد معین،مصوب 28/12/1373 پس از مکاتبات بین وزارت کشور و دفتر ریاست جمهوری به موجب نامه محرمانه شماره 4805-74/م مورخ 12/7/1374 دفتر ریاست جمهوری وصول 3 درصد درآمد مشمول مالیات قطعی شده بهعنوان عوارض به نفع شهرداریها به تایید و تنفیذ ریاست جمهوری رسیده است، بنابراین،صدور بخشنامه یاشده منطبق بر قوانین و مقررات قانونی میباشد.
هیات عمومی دیوان عدالت اداری در تاریخ 7/5/1830 تشکیل جلسه داد و رای زیر را دایر بر به حق بودن دادخواست شاکی صادر کرد:"مدلول تبصره 50 قانون برنامه اول توسعه اقتصادی، مصوب 1368 منحصرا مفید جواز وصول عوارض به میزان 3 درصد درآمد مشمول مالیات قطعی شده منابع مذکور در این تبصره به نفع شهرداری در طول اجرای برنامه مذکور است و به صراحت قسمت آخر تبصره فوق الذکر وزارت کشور مکلف گردیده است که در طول اجرای برنامه مذبور طرحهای درآمدی لازم را برای کسب درآمدهای جدید برای شهرداریها به منظور جایگزین کردن با درآمد موضوع این تبصره تهیه نماید،به نحوی که در پایان اجرای برنامه اول شهرداریها به این منبع درآمدی نیاز نداشته باشند و چون ادامه وصول عوارض مذکور پس از پایان برنامه اول توسعه اقتصادی به ادعای اعمال اختیار مقرر در ماده 30 قانون وصول برخی از درآمدهای دولت و مصرف آن در موارد معین، مصرف 1373 به احاظ مغایرت آن با حکم خاص مقنن به شرح تبصره فوق الاشعار جواز قانونی ندارد،بنابراین،بخشنامه شماره 28541/8681-4-30 مورخ 4/8/1374 وزارت امور اقتصادی و دارایی خلاف قانون تشخیص داده میشود و مستندا"به قسمت دوم ماده 25 قانون دیوان عدالت اداری ابطال میگردد."