دوست - مجله چیستا ادب و هنر

"!؟ چون زایشی دوباره-اما از تماس حقیقت‌ بر پوست طپندهء تن‌ زار گریستم: زیرا،نسیم آبی ادراک‌ دوباره،بر مشام خستهء جانم‌ وزیده بود و دل،در مکاشفه، به فریاد می‌طپید: -آری،ریزش فواره‌ سقوط نیست، اشتیاقی سوزانی‌ست‌ که از حقیقت پرواز کام و نام می‌گیرد... او جهان را سخت می‌پاید با لبی از خنده مالامال، لانه می‌سازد برای مرغ باران بر فراز سرو غم گرفته چشم‌ها را در زلال نور می‌شوید، از سفر تا سرزمین شوق‌ها و شور می‌گوید. شعله‌ها دارد برای هیمه‌های بکر آرزو را می‌وزاند در کویر فکر."