سماع سوگ - مجله چیستا ادب و هنر

"ژولیده و مبهوت ریشه‌ها رها در بستر زخمی جاری رج بسته‌اند درختان زیتون به انتظار تلنگری تا از چشمان هریکشان سپیدروی جاری شود. و سپیدرود سودازده آبی‌هایش را با شکوفه‌های ناربنان طارم، می‌آید آسیمه و نالان مثل ذولجناحی بی‌سوار، اینک شیدایان بهم رسیده‌اند تنهایان بهم رسیده‌اند و سماع سوگشان را صخره‌های رود باران دامن خونین درکشیده‌اند. بادهای انجیل را بگو که سنج پر غریو خویش سنگین‌تر بکوبند: 1/4/69"