خلاصه ماشینی:
"آنان ضمن نقاشی به مناظر و مرایا کمتر توجه داشتند، ولی میکوشیدند که اشخاص را به صورت روشن در زمینههای سیاه نشان دهند، با رعامهای سلطنتی، مسابقات میان سوارکاران به شیوهای که امروزه در آسیای مرکزی متداول است، مناظر جنگی، و زنان زیبا را همانگونه که شاعران ایران در قرون وسطی درباره آنها داد سخن میدادند، تجسم بخشند.
بسیاری از مردمی که تصویر آنها را در نقاشیهای سغدی میبینیم جامههایی بر تن دارند که ظاهرا از پارچههای واقعی آن زمان ساخته شده بود.
این نقاشی دیواری آسیبدیده مربوط به سده پنجم-ششم میلادی از بالا لیک تپه نشان میدهد که، چگونه پارچههای سغدی تحت تأثیر موتیفهای ساسانی ساخته میشد.
تا سده هجدهم، رسم بر این بود که به آسها 1 ، که عدلهای پارچه را از طریق کوههای قفقاز به روسیه میبردند، یک توپ پارچه داده میشد که آنها بیدرنگ آن را قطعهقطعه و میان خود تقسیم میکردند.
اما امروزه گفته میشود که بیشتر ظرفهای شبیه کوزههای دوره ساسانی، حاوی شکلهای زنان عریان در طاقچهها یا در زیر تاجهای گل که یادآور استودانهای بیانایمان namiaN aiB است(تصویر 12)، و همچنین مناظر شکار شاید در سغد ساخته شده باشد(تصویر 13).
شاید به سبب مخالفت آنان بود که هیچگونه نقاشی با تصویر انسانی از اوایل دوره اسلامی در آسیای مرکزی باقی نمانده است ولی، هنر سغدی این دلیل محکم را به دست میدهد که ریشههای هنر نقاشی با تصویر انسانی در دوره اسلامی را در آن ناحیه باید جستجو کرد."