خلاصه ماشینی:
"اگر کسی بوئی از معنویت برده باشد میداند که تا انسان از قید هواپرستی آزاد نگردد،و تا طفل جان از پستان طبیعت گرفته نشود،و تا مسائل مادی از صورت هدف خارج نشود و بصورت وسیله در نیاید سرزمین دل برای رشد و نمو احساسات پاک و اندیشههای تابناک و عواطف ملکوتی آماده نمیگردد،این است که میگویند زهد شرط اصلی معرفت است و پیوندی ناگسستنی و محکم با آن دارد.
آن زاهد واقعی احساس مسئولیت میکرد صبح که نمازش را میخواند برمیگشت و برای مردم مسئله میگفت علی علیه السلام اول زاهد جهان بود و در عین حال حساسترین دردها را نسبت به مسئولیتهای اجتماعی در سینه داشت.
میان آن زاهد و این حساسیت رابطه مستقیم است علی(ع)چون زاهد و بیاعتناد و بی- طمع بود و از طرف دیگر قلبش از عشق الهی مالامال بود و جهان را از کوچکترین ذره گرفته تا بزرگترین سیاره یک واحد ماموریت و مسئولیت میدید،اینچنین نسبت به حقوق و حدود اجتماعی حساس بود."