خلاصه ماشینی:
"این تحقیق قصد دارد به بررسی این مساله بپردازد که آیا چنین افزایشی در تعداد قراردادهای BIT به دلیل افزایش تعداد کشورهای طرف قرارداد است یا خیر؟و همچنین آیا جریان سرمایهگذاری مستقیم خارجی به کشورهایی که تحت پوشش قراردادهای سرمایهگذاری قرار دارند،منتقل میشود یا خیر؟کاملا مشخص است که یک قرارداد BIT نمیتواند دلیلی برای دریافت سرمایهگذاری مستقیم خارجی باشد.
حال سوال این است که آیا کشور میزبان سهم بزرگی از سرمایهگذاری مستقیم خارجی کشور X را پس از انعقاد قرارداد سرمایهگذاری دریافت میکند یا خیر؟ کشورهای درحال پیشرفت معمولا از قراردادهای BIT بهعنوان ابزاری استفاده میکنند که از طریق آنها به سرمایهگذاران اطمینان دهند که حقوق مالکیتشان حمایت شده است و از این راه میتوانند فضای سرمایهگذاری را در کشورهای خود تقویت کنند،اعتبار چنین تضمینهایی به میزان فساد و کیفیت قضایی کشور میزبان بستگی دارد.
ازاینرو وجود یک قرارداد BIT با کیفیت نظام قضایی و میزان فساد در آن کشور رابطه مستقیم دارد تا مشخص شود آیا تضمینهای ارائه شده توسط این قراردادها در داخل کشور میزبان حقوق مالکیت را به همراه دارند یا خیر؟ مسایل اقتصادی آیا ممکن است رابطه علت و معلول برعکس شود؟یعنی وسعت سرمایهگذاری مستقیم خارجی باعث شود که کشور سرمایهگذار انگیزه بیشتری برای امضای قرارداد BIT با کشور میزبان داشته باشد؟ اگر این فرضیه درست باشد،احتمال آن میرود که جریان سرمایهگذاری مستقیم خارجی قبل از امضای قرارداد و یا هم زمان با آن افزایش یابد."