اشاره - مجله چیستا سرمقاله

پرویز شهریاری‌ اشاره پیش از این هم در این‌باره گفته‌ایم که دشواری‌های جوانان این مملکت،خواه بیش‌ترین‌ درصد را داشته باشند یا در اقلیت باشند،جدا از دشواری‌های مردم ایران حل نمی‌شود. چارهی کار در مشارکت همه‌ی‌ مردم است و این وقتی به نتیجه می‌رسد که به راستی همه‌ی مردم آزادانه در این بحث‌ شرکت داشته باشند. کارمندان دولت،حقوق‌بگیران و به‌ویژه معلمان با این‌ مبلغی که به‌عنوان حقوق به آن‌ها داده می‌شود،چگونه زندگی کنند؟اشکال کار این است‌ که ما تنها در سخن به زنان احترام می‌گذاریم،ولی وقتی پای زندگی به میان می‌آید،آن‌ها را فراموش می‌کنیم؛زنان نیم بزرگ‌تر این جامعه را تشکیل می‌دهند،عروسی‌های مجانی و دسته جمعی همه‌ی مشکل آن‌ها را حل نمی‌کند. آیا این‌ها را برای‌شان فراهم کرده‌ایم؟ زندگی سخت است و با یکی دو جمله همه چیز را نمی‌توان گفت،به‌ویژه که‌ «خودسانسوری»مانعی برای بیان آزاد اندیشه‌هاست.