خلاصه ماشینی:
"از اواخر قرن دوم و در قرن سوم هجری در بغداد عدهای از مترجمان و ناقلان علوم و اطبایی بمانند حنین بن اسحاق عبادی (متولد به سال 194 هجری مطابق با سال 809 میلادی در حیره از شهرهای بینالنهرین و متوفی به سال 259 یا 252 هجری مطابق با سال 873 یا 877 میلادی در بغداد بود) و اسحق بن حنین فرزندش که هر دو از مترجمان بزرگ اسلامیاندو احمدبن طیب سرخسی از فلاسفه بزرگ و عدهای دیگر بمانند اسراییل فرزند زکریای طیفوری (طبیب فتحبن خاقان) و عبدوس طبیب و غالب (طبیب معتضد خلیفه عباسی) و دیلم (طبیب حسنبن مخلد وزیر معتضد خلیفه عباسی) و شاگردان مکتب حنین به کار ترجمه (و تألیف) مشغول بودند، که بسیار احتمال دارد رازی از آنان (و کتب ترجمه شده آنان) کسب علم کرده باشد.
Avigdor( خاخامزادؤ یهودی در فرانسه (س 14 م) و طبیب مترجم معروف، بخشهایی از آثار رازی و ابنسینا را به لاتین ترجمه کرد؛ کتاب المنصوری ) liber almansoris( را مترجم مشهور جرارد کرمونایی در سال 1481 به لاتین ترجمه کرد؛ همچنین کتابهای طبی الملوکی ) Liber Regius( و الحصبه و الجدری ) Rhazac de Pcstilentia( به لاتینی ترجمه شد، بالجمله مورد مطالعه و استفادؤ علمی اطبا و طلاب پزشکی در اروپا قرار گرفت؛ و سپس با اختراع صنعت چاپ، کتابهای مزبور به طبع رسید، چنان که اثر عظیم «الحاوی» برای نخستین بار به سال 1486 (در برسیکا) و به طور کامل پنج بار بین سالهای 1488- 1542 چاپ شد؛ کتابهای دیگر هم از دهههای پایانی سدؤ 15 و طی قرن شانزدهم هر کدام هفت تا ده بار به چاپ رسیدند."