خلاصه ماشینی:
"اما بین چهل و دو اپرائی که در محدوده زمانی مذکور بیش از هزار اجرا نیز داشتهاند -به جز یک پردهای مشهور"هوشمند"اثر کارل ارف که در سال 1943 منتشر گردید-تماما به دوران قبل از جنگ جهانی اول تعلق دارند،حال آنکه در آمار مربوط به درامها،نویسندگان همان زمان با فهرست طویلی نیز مشاهده میشوند و اگر بدانیم اجراهای تئاتری خیلی بیشتر از اپرا صورت میگیرند و سالنهای اپرا به طور میانگین بیش از تئاترها گنجایش دارند،رقم بالای اجراهای مربوط به موسیقی بسیار جالبتوجه است، چون تعداد اینها حتی از درامهائی که به کرات هم به اجرا درآمدهاند نیز بیشتر است،در صورتیکه موتزارت با"فلوت سحرآمیز"و"عروسی فیگارو"اثر پوچینی و"مادام باترفلای"و"بوهم"،بیزه با"کارمن"، بتهون با"فیدلیو"،لورتسینگ Lortzing با"ترار و نجار" و وبر با"فرایشوتس" Freischu?tz در صدر قرار دارند و همه اجراهای وردی و همچنین شمار خاصی از آثار موتزارت نیز خیلی قابل توجیهند.
کلاسیک وین و نمایش آوازی آلمانی هنگامی که گلوک با"اورفئوس"و"اوریدیکه"خود به عنوان اصلاحطلب اپرا ظهور کرد،یکسری از متون اپرائی رایج زمان خویش را تنظیم کرده بود،از جمله هفده درام ایتالیائی متعلق به متاستازیو(او پس از اورفئوس دو اثر دیگر را هم به آنها افزود)و پنج یک پردهای شاد فرانسوی از فاوا Farat ،اکنون دیگر کسی تمایل ندارد که به آثار اصلاحطلبانه گلوک که درامنویسان موزیک عصر رمانتیک به آنها تکیه میکردند(آغاز تئاتر موزیکال)،نگاه کند،اما صرفنظر از همه شایستگیهای تاریخی-تکاملی،این اثر که در سال 1762 در شهر وین و دوازده بعد هم در پاریس و به زبان فرانسوی بازنویسی شده وانتشار یافت،یکی از زیباترین آثار ادبی اپرا به شمار میرود."