خلاصه ماشینی:
"صحنه کلاسیک در مورد تاریخچه رژی-2 نویسنده:اولریش ملشینگر ترجمه:سعید فرهودی اواخر قرن نوزدهم در تئاتر انقلابی اساسی به وجود آمد،این موضوع باعث ایجاد حرفهای شد که تا آن زمان یا ناشناس بود یا فراموش شده و سرانجام هم منتهی به حرفهای گردید که امروز همه آن را میشناسیم: کارگردانی.
در یک جمع بندی باید گفت که کار نظری و عملی استانیسلاوسکی بر این قانون اساسی تئاتر متکی بود که میگفت:"تماشاگر خوب تئاتر مایل است همه چیز را باور کند،میخواهد که اعمال و گفتار صحنهای وی را قانع نماید...
برای یسنر مهم این بود که بدون زیادگوئی و با بهرهگیری از متن هم تصویر و هم کلام را تکامل ببخشد:"اتللو"به مثابه"تراژدی حسد"، "ویلهلم تل"به عنوان"فریاد به خاطر آزادی"،"والنشتاین"به منزله"وحشیگری جنگ"،اینگونه برداشت و گسترش دادن آثار کلاسیک نه تنها نوعی تئاتر ایدهای بلکه فراتر از آنکه به نوبه خود تئاتری سیاسی به شمار میرود.
(این ممکن است حقیقت مسلمی باشد اما امروزه گاه این ایراد را به اپرا وارد میکنند که آواز خواندن بر روی صحنه چندان طبیعی نیست!)چیز دیگری را هم هنوز باید افزود:تئاتر موزیکال نه تنها قادر است متن آوازی را بیان نماید بلکه امکان این را هم دارد که آنچه میان سطور نشسته.
زیرا،اگر این درست باشد-چیزی که قبلا گفته آمد،که نتنویسی مهمتر از همه کتابچه رژی است و به همین عنوان نیز شناخته میشود و باید مطالعه گردد، بنابراین به یک کارشناس و موسیقیشناس نیاز دارد تا بتواند آنرا بخواند."