چکیده:
مقایسهء ویژگیهای روانشناختی ورزشکاران و غیر ورزشکاران،به منظور یافتن نیمرخ شخصیتی ورزشکاران، یکی از مهمترین موضوعات پژوهشی در مطالعات روانشناختی در حوزهء ورزش بوده است.هدف این مطالعه عبارت است از تعیین تفاوت بین ورزشکاران ورزشهای رزمی و غیر ورزشکاران از نظر پرخاشگری.این تحقیق به شیوهء علی-مقایسهای انجام شد.دادههای این مطالعه از 154 نفر،که 77 نفر آنها به یکی از رشتههای ورزش رزمی،یعنی تکواندو،کاراته،ووشو و جودو اشتغال داشتند و با روش نمونهگیری خوشهای انتخاب شده بودند،و 77 نفر غیر ورزشکار،به عنوان گروه مقایسه،در فاصلهء مرداد و شهریور 1385 گردآوری شد.این پاسخگویان به مقیاس پرخاشری باس و پری (BPAS) پاسخ دادند.تفاوت معناداری بین ورزشکاران رزمی و غیر ورزشکاران از نظر پرخاشگری،بهطور کلی،و مؤلفههای پرخاشگری فیزیکی و خشم مشاهده شد.تحلیل رگرسیون لوجستیک چندگانه نیز نشان داد متغیرهای کنترل و متغیر پرخاشگری 0/19 درصد از واریانس مشارکت در ورزش را تعبیین نمودهاند.مشارکت در ورزش،برخلاف آنچه نظریهء پالایش هیجانی استدلال میکند،صرفا نمیتواند به مثابهء ابزار و شیوهء قابل قبول برای تخلیهء انرژی و کاهش پرخاشگری در زندگی روزمرهء افراد در جامعهء ما به کار رود.مطالعهء حاضر این ادعا را که ورزشکاران رزمی به دلیل سطوح بالاتر پرخاشگری،در فعالیتهای ورزشی مشارکت میکنند تأیید نمیکند،بلکه به نظر میرسد،به احتمال زیاد، مشارکت در ورزش در فرهنگ ایرانی بیشتر دلالتهای اخلاقی داشته باشد.
خلاصه ماشینی:
"آنها در مطالعهء خود دربارهء دانشجویان سال اول دانشگاه که گفته بودند در ورزشهای دورهء دبیرستان مشارکت داشتند دریافتند این افراد در مقایسه با غیر ورزشکاران،نمرات بالاتری بر روی مقیاس پرخاشگری کسب کردند.
ابعاد مقیاس پرخاشگری همراه با مقدار واریانس تبیین شده و مقدار آلفای هر بعد (به تصویر صفحه مراجعه شود) پاسخگویان غیر ورزشکار اعلام کردند سابقهء پرخاشگری در میان اعضای خانواده دارند،درحالی که نسبت پاسخگویان دارای سابقهء پرخاشگری در مقایسه با آنهایی که سابقهء پرخاشگری در خانواده نداشتند در گروه ورزشکاران تقریبا یکسان بود.
ویژگیهای اجتماعی-جمعیتشناختی پاسخگویان همراه با رابطهء آنها با مشارکت در ورزشهای رزمی (به تصویر صفحه مراجعه شود) مقایسهء ورزشکاران و غیر ورزشکاران با توجه به پرخاشگری با استفاده از آزمون t مستقل،دو گروه ورزشکاران رزمی و غیر ورزشکاران مقایسه شدند(جدول 4).
یافتههای این مطالعه،بین ورزشکاران رزمی و غیر ورزشکاران از نظر میزان و میانگین نمرات آنها بر روی مقیاس پرخاشگری تفاوت بسیار معناداری نشان داد.
برخلاف انتظار و فرض اساسی این مطالعه،که برمبنای آن، ورزشکاران پرخاشگرتر بودند،نتایج نشان داد در کل،افراد غیر ورزشکار در مقایسه با ورزشکاران رزمی بر روی مقیاس پرخاشگری میانگین نمرهء بالاتری(64/2 برای ورزشکاران،در مقابل 89/2 برای غیر ورزشکاران)کسب نمودند.
این نتیجه،یافتههای مطالعهء زیلمن و دیگران50را که نشان داده بودند میزان خشم در ورزشهای تماسی(نظیر ورزشهای رزمی) بالاتر از غیر ورزشکاران است،و نیز نتایج تحقیق یانگ و دیگران49را که دریافته بودند نمرات پرخاشگری فیزیکی در ورزشکاران ورزشهای با تماس بالا در مقایسه با غیر ورزشکاران بالاتر است تأیید نمیکند."