چکیده:
هدف این پژوهش,بررسی پاسخ مرحله حاد دستگاه ایمنی به یک و دو جلسه تمرین منتخب شامل تمرینات استقامتی و مقاومتی همزمان در روز بوده است.بدین منظور 8 نفر از دانشجویان پسر رشته تربیت بدنی دانشگاه گیلان با دامنه سنی 51-+21 سال،وزن 85/8-+25/74 کیلوگرم،قد 57/5-+2/178 سانتیمتر به صورت داوطلب در پژوهش حاضر شرکت کردند.براساس یک برنامه زمانبندی شده در مدت 8 روز، آزمودنیها 3 مرحله آزمون را انجام دادند،مرحله اول،استراحت در شرایط کنترل،مرحله دوم،انجام همزمان تمرینات استقامتی(45 دقیقه فعالیت هوازی با شدت 75-70 درصد ضربان قلب بیشینه(معادل 60 درصد VO2max )با استفاده از چرخ کارسنج)و مقاومتی(45 دقیقه با 6 حرکت وزنه تمرینی در 3 دوره 8 تکراری با شدت 80 درصد IRM )به مدت 90 دقیقه در بعدازظهر و مرحله سوم آزمون،انجام تمرینات ذکر شده در 2 نوبت صبح و بعدازظهر.جهت اندازهگیری متغیرهای پاسخ مرحله حاد IL-6,hs-CRP و کورتیزول)در فاصلههای زمانی گوناگون،در هر وهله به مقدار 5cc خون از ورید بازویی آزمودنیها گرفته شد و افراد پیش از انجام اولین خونگیری حد اقل 12 ساعت ناشتا بودند.پس از تحلیل نمونههای خونی، کلیه اطلاعات توسط نرمافزار آماری SPSS/13 تجزیه تحلیل گردید و برای آزمون فرضیههای پژوهش از آزمون t همبسته،تحلیل واریانس با اندازهگیریهای مکرر استفاده شد.اختلاف میانگینها در سطح p>0/05 قابل قبول بود.نتایج نشان داد:
یک و دو جلسه تمرین منتخب در روز بر پاسخ IL-6,hs-CRP و کورتیزول ورزشکاران در فاصلههای زمانی گوناگون تاثیر معنیداری ندارند و بین پاسخ IL-6,hs-CRP و کورتیزول ورزشکاران در فاصلههای زمانی گوناگون به یک و دو جلسه تمرین منتخب در روز در مقایسه با شرایط کنترل تفاوت معنیداری وجود ندارد. در پایان میتوان نتیجهگیری کرد که یک و دو جلسه تمرین استقامتی همزمان در روز پاسخ مرحله حاد دستگاه اینمی را تحریک نمیکنند.لذا از نقطه نظر ایمنی،مربیان میتوانند با رعایت احتیاط،اینگونه تمرینات را برای ورزشکاران تحویز کنند.
خلاصه ماشینی:
"براساس یک برنامه زمانبندی شده در مدت 8 روز، آزمودنیها 3 مرحله آزمون را انجام دادند،مرحله اول،استراحت در شرایط کنترل،مرحله دوم،انجام همزمان تمرینات استقامتی(45 دقیقه فعالیت هوازی با شدت 75-70 درصد ضربان قلب بیشینه(معادل 60 درصد VO2max )با استفاده از چرخ کارسنج)و مقاومتی(45 دقیقه با 6 حرکت وزنه تمرینی در 3 دوره 8 تکراری با شدت 80 درصد IRM )به مدت 90 دقیقه در بعدازظهر و مرحله سوم آزمون،انجام تمرینات ذکر شده در 2 نوبت صبح و بعدازظهر.
یافتهها نتایج پژوهش نشان داد سطح حجم پلاسمای خون در فاصلههای زمانی گوناگون پس از یک و دو جلسه تمرین استقامتی و مقاومتی همزمان در مقایسه با شرایط کنترل و نیز بین یک دو جلسه تمرین تفاوت معنیداری نداشته است(05/0< P )،(جدول 2).
نتایج حاصل از این پژوهش نشان میدهند یک و دو جلسه تمرین استقامتی و مقاومتی همزمان در روز بر پاسخ IL-6,hs-CRP و کورتیزول ورزشکاران در فاصلههای زمانی گوناگون تاثیر معنیداری ندارند(05/0< P )(جدول 2)و بین پاسخهای ذکر شده پس از یک و دو جلسه تمرین استقامتی و مقاومتی همزمان در فاصلههای زمانی گوناگون نیز تفاوت معنیداری وجود ندارد (05/0< P )(جداول 3 و 4).
نتایج پژوهش حاضر در خصوص اثرات حاد تمرین بر هورمون کورتیزول نشان داد یک و دو جلسه تمرین منتخب در روز بر پاسخ کورتیزول ورزشکاران در ساعتهای پس از تمرین تاثیر معنیداری نداشته است و بین پاسخ کورتیزول به یک و دو جلسه تمرین نیز تفاوت معناداری وجود ندارد."