چکیده:
نویسنده در این نوشتار به معرفی ابن عباس و جایگاه وی در تفسیر می پردازد. در این راستا نخست بیوگرافی ابن عباس را مطرح می کند آنگاه احادیث نقل شده در مورد وی را می آورد. سپس از دیدگاه های دانشمندان مسلمان راجع به ابن عباس سخن می گوید، در پایان آثار تفسیری ابن عباس و روش تفسیری ویرا به بحث می گیرد.
The writer, in this article, introduces Ibn ‘Abbās and his status in tafsīr. Thereby, he first presents the biography of Ibn ‘Abbās, then brings up the narrations related about him. Following that, he talks about the viewpoints of Muslim scholars concerning Ibn ‘Abbās. In conclusion, he discusses the exegetical works by Ibn ‘Abbās and his tafsīr methodology.
خلاصه ماشینی:
"آغاز تفسیر قرآن کریم را بعد از پیامبر اکرم صلیاللهعلیهوآله و علی علیهالسلام به ابن عباس که یکی از عموزادگان پیامبر صلیاللهعلیهوآله است نسبت میدهند، اما پارهای از مستشرقان مانند گلدزیهر و آرتور جفری به این موضوع با نگاه تردید و انکار مینگرند، در صورتی که دانشمندان اسلامی مانند ابن حجر عسقلانی 1 او را بزرگترین مرجع در موضوع تفسیر قرآن دانستهاند، البته در این میان پارهای دیگر از مسلمانان مانند ابن تیمیه حنبلی2 سخنانی علیه ابن عباس گفتهاند در این نوشتار به بررسی ابعاد شخصیتی این مفسر بزرگ صدر اسلام خواهیم پرداخت: ابن عباس ابوالعباس عبدالله بن عباس بن عبدالمطلب، پسر عموی رسول الله صلیاللهعلیهوآله ، محدث، مفسر، فقیه و مورخ صدر اسلام، سه سال قبل از هجرت در شعب ابوطالب متولد شد.
9 دکتر رمضان عبدالتواب، استاد زبانشناسی در کتاب پر مایه خود، روایتی را در خصوص اهمیت درایت علمی ابن عباس آورده که در اینجا نقل میکنیم: «در روایات اسلامی آمده است که مردم از عبدالله ابن عباس، صحابی مشهور پیامبر صلیاللهعلیهوآله درباره معنای الفاظ خاصی از قرآن کریم سؤال میکردند و او با استشهاد به ابیاتی از اشعار عربی آنها را تبیین و تفسیر مینمود، سیوطی این پرسش و پاسخها را در فصل سی و ششم کتاب «الاتقان فی علوم القرآن»10 آورده است و دکتر ابراهیم سامرائی آنها را در کتاب جداگانهای به نام «سؤالات نافع بن الازرق الی عبدالله بن عباس» گردآوری و در سال 1968 در بغداد منتشر کرده است."