خلاصه ماشینی:
"در این مراسم استادان انجمن حضور داشتند و«فصلنامه هنر»با اغتنام فرصت گفتگویی با استاد غلامحسین امیرخانی پیرامون صاحب علهء مجلس (به تصویر صفحه مراجعه شود) یعنی مرحوم سید حسن میرخانی انجام داد که متن آن از نظر خوانندگان عزیز میگذرد.
*ارتباط ایشان با استاد سید حسین میرخانی- برادرشان-چگونه بوده است؟ *زندگی اجتماعی و رفتاری این دو برادر هم قابل ملاحظه است که باید بررسی گردد.
*مشی و مشرب این دو بزرگ چگونه بوده،آیا سنخیت اندیشگی با یکدیگر داشتند یا نه؟ *مرحوم سید حسین آقا اجتماعیتر بودند ایشان با پذیرش مسؤولیت در انجمن خوشنویسان ایران در طول 29 سال،موجب شدند انجمن بر یک شالوده محکمی،بافت و ساخت پیدا کند.
شاید این پرسش بر ذهن ما غلبه کند:چرا مکتب تربیتی آقا سید حسین میرخانی با این وسعت مشرب،کیفیت استدراک و مشی از نظر شاگردان نتیجه بخشتر بوده است؟توضیح بنده این است که آن حلقه مشترک را میتوان در اینجا یافت؛اگر آن اخلاق و اخلاق پسندیده وجود نداشته،یقینا چنین ثمر و میوهای به برو بار نمینشست بدین معنا که ایشان اگر پیشرفتی در کار یکی از شاگردانشان میدیدند،به مثابه پیشرفت شخصی،ابراز خوشحالی و شکفتگی میکردند و بازتاب این قضیهء لطیف اخلاقی و معنوی، از رفتار و گفتار و عملکرد ایشان کاملا احساس میشد و همین موجب شکوفایی و تحول عمیق و چشمگیر شاگردانشان میگردید.
ایشان در انجمن خوشنویسان ایران شاگردان بسیار خوبی تربیت کردند که نسبت به مدت خدمت،محصول کارشان فوق العاده درخشان بوده است و این هم یکی دیگر از موارد ارزشمند زندگی ایشان است."