چکیده:
این مقاله ضمن ارائه تصویری از وضع اقتصادی کشورهای عضو سازمان کنفرانس اسلامی ، بر مبنای شاخص های کلان اقتصادی ، هم میزان همگرایی این کشور ها در قالب چنین نهادی را بررسی می کند و هم نگاهی بر جایگاه کشورهای عضو ، از جمله ایران دارد.
خلاصه ماشینی:
"تجارت درون گروهی برحسب بخشی براساس مشاهدات جدول(6)،طی سالهای 2001-1997 بیشترین مشارکت کشورهای عضو سازمان در صادرات درون گروهی در بخش هایی نظیر کالاهای شیمیایی(31/27 درصد)،محصولات نباتی(31/73 درصد)محصولات صنایع غذایی و نوشابهها و توتون و تنباکو(28/28 درصد)فلزات معمولی و مصنوعات آنها(27/38 درصد)،چربیها و روغنهای حیوانی یا نباتی(26/15 درصد)،کالاهای صنایع کانی غیر فلزی(28/8 درصد)،وسائط نقلیه و تجهیزات ترابری(23/09 درصد)،و خمیر چوب و کاغذ و اشیاء ساخته شده آن(22/78 درصد)وجود داشته است.
خلاصه نتایج،پیشنهادها و توصیهها در راستای توافق کشورهای اسلامی در قالب موافقتنامههای متعدد همکاریهای تجاری و همچنین جهتگیریهای سازمان کنفرانس اسلامی،میزان مشارکت کشورها در طی سالهای اخیر چنانچه نتایج این بررسی نشان میدهد،روند روبه رشدی داشته است؛در حال حاضر تجارت درون گروهی از 9/6 درصد در سال 1997 به 12/4 درصد در سال 2001 افزایش یافته است.
یادداشتها: 1-برای اطلاعات بیشتر در زمینه جنبههای حقوقی سازمان کنفرانس اسلامی مراجعه شود به:رضا،پاکدامن،«بررسی ابزارهای حقوقی و اجرایی موجود برای توسعه و همکاریهای اقتصادی بین کشورهای اسلامی»،در:مجموعه مقالات همایش گسترش همکاریهای اقتصادی،بازرگانی بین کشورهای اسلامی،(تهران: موسسه مطالعات و پژوهشهای بازرگانی،شهریورماه 1379،ص ص 93-91) 2-کشورهای مورد بررسی جهت بررسی تجارت درون گروهی عبارتند از:آلبانی، الجزایر،آذربایجان،بحرین،بنگلادش،بنین،برونئی،کامرون،کوموروس،ساحل عاج، مصر،گامبیا،گابن،گینه،اندونزی،ایران،اردن،قزاقستان،لبنان،مالزی،مالدیوز،مالی، مراکش،موزامبیک،نیجر،نیجریه،عمان،قطر،عربستان سعودی،سنگال،سودان، سورینام،تاجیکستان،توگو،تونس،ترکیه،ترکمنستان،اوگاندا و امارات متحده.
7-برای اطلاعات بیشتر در زمینه ویژگیهای اقتصادی و تجاری کشورهای عضو OIC البته برحسب عوامل موجد مزیت نسبی به طرح در دست اتمام«بررسی عوامل موثر بر تجارت درون صنعت کشورهای عضو «OIC مرکز مطالعات عالی بازار مشترک اسلامی مراجعه شود."