خلاصه ماشینی:
توصیههای مهم این کمیته عبارت بودند از: 1-تشویق بخش خصوصی برای توسعه پارکهای نرمافزار؛ 2-حذف حقوق و عوارض گمرکی بر واردات نرمافزار؛ 3-تشویق پروژههای مشترک با مشارکت خارجی؛ 4-معافیت مالیاتهای وضع شده بر صنعت نرمافزار و خدمات صادراتی؛ 5-تخصیص یک-سوم بودجه هر وزارتخانه برای کاربردهای فنآوری اطلاعات؛ 6-ایجاد شبکه در کلیه دانشگاهها و مراکز آموزش عالی و فراهم آوردن تسهیلات برای دانشجویان جهت خرید رایانه؛ 7-تاسیس وزارتخانه فنآوری اطلاعات در سال 1999 به عنوان هماهنگکننده بین دولت مرکزی،دولتهای ایالتی،دانشگاهها،بخش خصوصی و کارفرمایان خلاق در خارج از کشور؛ 8-تلاش برای افزایش بهرهوری هند از طریق گسترش واردات لوازم مورد نیاز برای این امر؛ 9-برای تقویت بهرهوری در بخش نرمافزار،سازمانها تشویق شدند (به تصویر صفحه مراجعه شود) یک-پنجم بودجه خود را برای خرید لوازم با کیفیت مرتبط با آخرین فنآوری نرمافزار صرف کنند؛ 10-محصولات صادراتی نرمافزار باید دارای گواهی ایزو 9000 مورد تایید موسسات معتبر داخل کشور باشند.
به عنوان مثال از بین 25 تولیدکننده مهم نرمافزار در (به تصویر صفحه مراجعه شود) اواسط دهه 1990،شش شرکت TUC) و Cols و BT-Mahindia Ti و (Satram بدون استفاده از بازارهای داخلی فعالیت میکردهاند که این امر موجب کاهش محصولات و میزان رشد کمتر از 5 درصد سالیانه آنها شده است.
الف-هزینههای پایین صنعت نرمافزار به دلیل اینکه پرسنل سازمانهای نرمافزارهای هندوستان دارای تحصیلات بالا و مسلط به زبان انگلیسی هستند شرکتهای خارجی تمایل زیادی به استفاده از این (به تصویر صفحه مراجعه شود) (به تصویر صفحه مراجعه شود) ظرفیت هندوستان برای پر کردن شکاف بین عرضه و تقاضا دارند.