خلاصه ماشینی:
"عطف به بررسیهای انجام شده در این زمینه،در پژوهش حاضر کوشش بر آن بوده است تا از طریق آموزش(متغییر مستقل در این پژوهش)گروهی از والدین کودکان مبتلا به اختلالات سلوکی،که گروه آزمایشی را تشکیل میدادند، رفتارهای نامطلوب کودکان ایشان کاهش داده شود.
با استفاده از فهرست علایم رفتاری والدین و مقیاس نمرهگذاری آموزگاران که توسط کانرز معرفی شده و در پیش از مداخله درمانی و پس از آن تکمیل گردید،میزان اثر بخشی این آموزش مورد سنجش قرار گرفته است.
نتایج این شیوه مداخله درمانی در گروه آزمایشی (n-11) و مقایسه آن با نمرات بدست آمده در گروه گواه (n-14) که از هیچگونه آموزشی برخوردار نبودهاند با بهرهگیری از آزمون t مستقل و t وابسته تحلیل گردیده است.
نتایج این بررسی نشان داد که نمرات بدست آمده در پسآزمون گروه آزمایشی،نسبت به نمرات مشابه گروه گواه تفاوت معنیدار داشته است."