خلاصه ماشینی:
"مجسمههای شکسپیر و ادیسن بر سر مزار آنان نصب شده و بر سنگهای قبور سایر شاعران شرح کوتاهی از زندگانی و تاریخ رحلت ایشان نقر گردیده بود.
با آنکه آن سادگی را با این ابهت نسبتی در میان نبود لکن مردم را میدیدم که بیتوجه و با نهایت خونسردی از برابر این آرامگاههای مجلل میگذشتند اما چون به ترتب شاعران و نویسندگان میرسیدند مدتها میایستادند و با اشتیاق مخصوص بر قبر آنان نظر میافکندند و بعضی نیز اشکی بر مزار پاک آنان فرو میافشاندند گوئی بر سر مدفن دوستان شفیق و یاران قدیم ایستادهاند.
لکن رشته ارتباط میان شاعر و خواننده نهتنها سست نمیگردد بلکه با گذشت زمان بر استحکام آن افزوده میشود.
پس اگر جهانیان در تجلیل و تکریم شاعران و نویسندگان اینگونه تعصب دارند حقا و واقعا راه صواب رفتهاند چون توفیق اینان از طریق خونریزی و اعمال وحشیانه نبوده است بلکه با بیانات منثور و منظوم شیوای خویش عالمی را مسخر کردهاند."