چکیده:
با توجه به اینکه زندگی بشر اجتماعی است و برای اداره آن نیاز به حکومت دارد و امروزه رایجترین حکومتها «دموکراسی» است که
دولتها از طریق انتخابات بر سر کار میآیند، این مقاله در زمینه حضور سیاسی زنان در جامعه و اهمیت شرکت در انتخابات، با شواهد
قرآنی و تاریخی، حضور اجتماعی ـ سیاسی زنان را مورد توجه قرار داده و نظر برخی از اندیشمندان غربی و شرقی را در این باره مطرح
کرده است. سپس با توجه به اینکه در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران منعی بر حضور سیاسی اجتماعی زنان نیست، به بررسی
موانع حضور آنان میپردازد.
خلاصه ماشینی:
چکیده با توجه به اینکه زندگی بشر اجتماعی است و برای اداره آن نیاز به حکومت دارد و امروزه رایجترین حکومتها «دموکراسی» است که دولتها از طریق انتخابات بر سر کار میآیند، این مقاله در زمینه حضور سیاسی زنان در جامعه و اهمیت شرکت در انتخابات، با شواهد قرآنی و تاریخی، حضور اجتماعی ـ سیاسی زنان را مورد توجه قرار داده و نظر برخی از اندیشمندان غربی و شرقی را در این باره مطرح کرده است.
مشارکت سیاسی در نظامهای کنونی جهان قدمت چندانی ندارد و به آغاز قرن هجدهم میرسد، در حالیکه در فرهنگ اسلامی، بر اساس حدیث معروف «کلکم راع و کلکم مسئول عن رعیته» (ری شهری، 1375، ج 3، ص 1213) و دو اصل «امر به معروف» و «نهی از منکر»، که فلسفه قیام امام حسین علیهالسلام را تشکیل میدهد و بر اساس اصل «شورا» به این مهم توجه خاص شده است.
این قید نیز قابل بررسی است که آیا به معنای ممنوعیت حضور زنان است و یا از باب تغلیب وارد شده؟ نتیجه در زندگی اجتماعی بشر و در حکومتها، بخصوص از نوع دموکراسی، که از طریق آراء ملتها، دولت انتخاب میشود، انتخابات یک ضرورت است، اعم از انتخابات ریاست جمهوری، مجلس و شوراها، که در آنها حضور زنان ـ که دستکم نیمی از جمعیت را تشکیل میدهند ـ ضروری است؛ زیرا عدم حضور سیاسی زنان در انتخابات به معنای حذف نیمی از آحاد جامعه در مشارکت سیاسی است که با توجه به پیچیدگی نظام سیاسی و توانایی نظام بر حل و جذب مشارکت مردم و ترجیح فعالیتهای دستهجمعی، این نیاز روزافزون است.