خلاصه ماشینی:
"در روایت صحیحه از امام باقر علیهالسلام رسیده است که حضرت فرمود: «کل من دان الله عزوجل بعبادة یجهد فیها نفسه ولا امام من الله، فسعیه غیر مقبول، وهو ضال متحیر والله شانیء لاعماله؛ (2) هر کس به خداوند عزتمند تقرب جوید با عبادتی که [تمام] تلاش خود را در انجام آن به کار برده، ولی امامی نصب شده از جانب خداوند برای او نباشد، تلاشش پذیرفته نمیشود، و گمراه و سرگردان خواهد بود، و خداوند نیز اعمال او را دشمن میدارد.
شناخت امام: با همه آن تاکیدات، جامعه اسلامی مقام امام و امامت و ولایت را درست نشناختهاند، و این عدم شناخت چه در زمان خود پیامبر اکرم صلیاللهعلیهوآله و چه بعد از آن حضرت پی آمدهای ناگواری در پی داشت و علاوه بر غصب خلافت و آن همه بدعتها و اختلافات، زیانهای سنگین علمی و فرهنگی نیز بر جامعه اسلامی تحمیل نمود.
ان الامامة خص الله عزوجل بها ابراهیم الخلیل علیهالسلام بعد النبوة والخلة مرتبة ثالثة وفضیلة شرفه بها واشاد بها ذکره فقال «انی جاعلک للناس اماما»؛ (1) همانا امامت قدرش برتر، و شأنش بزرگتر، و منزلتش عالیتر، و مکانش منیعتر، و ژرفای آن عمیقتر از آن است که مردم با عقل و اندیشه خود به آن برسند، یا با انتخاب و آراء خویش به آن برسند و امامی را نصب کنند.
امام هشتم علیهالسلام فرمود: «ان الامام مؤید بروح القدس وبینه وبین الله عمود من نور یری فیه اعمال العباد وکلما احتاج الیه لدلالة اطلع علیها؛ (4) امام با روح القدس تأیید شده و بین او و خدا ستونی از نور است که در آن رفتار بندگان را میبیند و هرگاه برای راهنمایی [افراد] به آن احتیاج پیدا کند، بر آن راهنمایی آگاهی مییابد."