خلاصه ماشینی:
"دراز مدت مجلس شورا و سنا، به اسم تصویب نامه هیأت دولت و به عنوان فریبنده آزادی زنان به اساس مشروطه تجاوز کرد تا گناه تیره بختی زنان را به گردن اسلام و قانون اساسی ایران بیاندازد و بدین وسیله زمینه را جهت کم رنگ نمودن مذهب، محو و مسخ قانون اساسی فراهم کند؛ 6 ـ شاه با تصویب این لایحه، پایگاه فرمانروایی خود را در میان خانوادهها بکار میگرفت و انتظارات امریکا را با دیده تمکین پاسخ میگفت؛ 7 ـ ایجاد محکی در توان و کیفیت بالقوه و بالفعل برای اقدامات آتی؛ 8 ـ با توجه به ارتحال آیة الله بروجردی و تقسیم قدرت مرجعیت؛ شاه موقعیت را برای انشقاق بیشتر روحانیت مساعد میدید و در نهایت نیز در افکار عمومی مردم، علما را مخالف ترقی خواهی و منفور جلوه میداد.
امام خمینی رحمهالله علاوه بر مخابره تلگرافهایی خطاب به شاه و نخست وزیر وقت (اسدالله علم)، طی نامههایی خطاب به علما و مقامات روحانی تهران و نواحی دیگر و حتی علمای خارج از کشور، خطرهایی که اسلام و استقلال مسلمانان را تهدید میکند گوشزد نمود و تمامی طبقات مردم را به استقامت، اتحاد و همکاری فراخواند و از آغاز قیام علیه تصویب نامه با شیوهای شایسته و برنامه ریزی شده گام به گام به سوی یک تحول فکری تأثیرگزار در جامعه اسلامی پیش رفت و پس از 57 روز مقاومت و مخالفت شدید امام و سایر مراجع عظام و امت مسلمان ایران، این غائله پایان پذیرفت و جامعه دینی به رهبری عالمان در دفاع از مقدسات پیروز گردید و تصویبنامه مذکور لغو گشت (1) ."