خلاصه ماشینی:
در حالی که انتخاب شدگان در انتخابات شوراها در زمان مقرر شروع به کار کرده و برخی حتی شهرداران منتخب خود را به وزارت کشور و مردم معرفی نمودهاند، هیأت نظارت بر انتخابات شوراها صحت انتخابات چندین شهر را تأیید ننموده و جالب این که در بعضی از شهرها نتایج اعلام شده با اعتراضهای مردمی مواجه گردیده است.
او در جایی این گونه اظهار داشته است: «علت این که در قانون اساسی، نظارت بر انتخابات بر عهده شورای نگهبان گذاشته شد، این بود که روند انتخابات در قبل از انقلاب به تدریج از مشروطه به سوی مجلسهای فرمایشی تمایل یافت و مجلسهایی شکل گرفت که وزارت کشور و ساواک میخواستند.
در جایی گفته است در اولین انتخابات مجلس شورای اسلامی در سال شصت، درباره نظارت استصوابی سخنی مطرح نبوده است و بر ادعای خود چنین شاهد میآورد: «شورای نگهبان در مورد رد صلاحیت برخی از کاندیداها مانند کیانوری و احسان طبری و محمدعلی عمویی و...
در این دوره اصلا وزارت کشور به شورای نگهبان گوش نمیداد، مثلا در مورد آقای رضوی تبریزی که نماینده تبریز بود، برای مجلس سوم در تهران ثبت نام کرد.
ج: در سخنان منتقد محترم نیز ناخواسته نظارت استصوابی در همان زمان تأیید شد؛ آیا رد صلاحیت تعدادی از کاندیداها در مجلس اول و دوم و سوم (که همه اینها در زمان حیات حضرت امام رحمهالله بوده است) آن هم رد صلاحیت کسانی که چه بسا مورد تأیید وزارت کشور بودهاند، جز با نظارت استصوابی قابل توجیه است؟!
د: این که میگوید: «موردی غیر از این چند مورد وجود ندارند که شورای نگهبان بر خلاف نظر وزارت کشور و هیأت اجرایی، آن را رد صلاحیت کرده باشد.