خلاصه ماشینی:
"نیز پرهیز از شیوههای قدیمی از جمله روخوانی از رساله عملیه، یا عنوان کردن چند مسئله پشت سر هم بدون اینکه مسئله منقح شود و با مثالهای مناسب و گویا، ملموس گردد و یا اینکه جمعبندی و نتیجهگیری شود.
4. سعی شود که یک حکم و یا یک مسئله برای یک جلسه بیان شود و یا حداقل در خصوص یک موضوع با مثالهای ملموس و در فرصت 5 الی 10 دقیقهای توضیح داده شود.
5. در جلسه عمومی، احکام مشترک بین مراجع عنوان شود و در همان جلسه احکام اختلافی به نحوی که جلسه به اطاله کشیده نشود بیان گردد و اگر اختلافات سبب طولانی شدن جلسه یا خلط مسائل و مباحث میشود، فقط اشاره شود که در این مسئله نظر فلان مرجع متفاوت است و مقلدان آن مرجع میتوانند پس از جلسه، استفسار کنند."